ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή μου, δεν είμαι και καμια πρωτάρα. Κοντά στα 30 και βάλε που είμαι, λογικό είναι να μπορώ να πω ότι τους άντρες τους ξέρω αρκετά καλά και τι μπορεί να θέλουν από μια γυναίκα. Αλλά αυτό που έγινε σε μένα τους τελευταιους 6 μήνες, πρώτη φορά μου συνεβει...Θα μου πείτε για όλα υπάρχει πρώτη φορά. Συμφωνώ! Λοιπόν, γνωρίζω έναν τύπο που λέτε πριν κανα 6μηνο. Όμορφος πολύ, κοντά στην ηλικία μου, μορφωμένος κτλ κτλ και το καλύτερο; Ήταν ελεύθερος! Ρε παιδιά, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα από μέσα μου ήταν ότι επιτελους η τύχη μου χαμογέλασε. Και το αλλο ότι οποία τον έχει θα είναι πολύ τυχερή. Γνωριζόμαστε λοιπόν, δειχνει το παληκαρι ενδιαφέρον, το ίδιο κι εγώ, και δώστου μηνύματα σε καθημερινή βάση.. Εγώ απλώς να ζω ένα όνειρο! Πέταγα, ένιωθα ερωτευμένη... Ώσπου, άρχισε παιδιά, να χαλάει βρωμαει καπως το πράγμα. Ο τυπος λοιπόν άρχισε να μου ανοίγεται λίγο παραπάνω και μου εξομολογήθηκε ότι γενικά οι άνθρωποι δεν τον καταλαβαίνουν και πολύ. Μου εξομολογήθηκε ότι νιώθει μονος κι οτι δεν ενθουσιάζεται εύκολα. Γι αυτό άλλωστε δεν κάνει σχέσεις εύκολα. Πραγματικά, αυτήν την απορία την είχα κι εγώ. Πως είναι δυνατόν ένας τύπος σαν κι αυτόν να ‘ναι μόνος καιρό. ... Από τότε, άρχισαν να συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα εκ μέρους του. Αρχικα, μου ζήτησε τηλεφωνικό σεξ παρά πολύ νωρίς και μάλιστα κατ εξακολούθηση. Άρχισα να υποψιάζομαι ότι μάλλον κάτι πάει στραβά.. Άρχισα να ξενερώνω, να τσακωνόμαστε, να απομακρυνόμαστε και μετά από λίγο καιρό πάλι τα ίδια. Σχέση δεν είχαμε ποτέ. Και να ήθελα μόνο σεξ απ αυτόν, πάλι του ήταν αδύνατο. Γιατί; Γιατί του ΑΡΚΟΥΣΕ το τηλ σεξ. Δεν ήθελε κάτι παραπάνω. Άναβε, κ@...με, έλεγε, έλεγε και μετά σταμάταγε. Εμένα μόνο στα λόγια. Η κατάσταση αυτή με διέλυσε. Αμφέβαλλα για τον εαυτό μου, καταπάτησα την αξιοπρέπεια μου κι ... έφτασα μετά από 6 μήνες να του το λέω κατάμουτρα ‘Χρειάζεσαι βοήθεια ειδικου’. Το καλύτερο; Αυτος δεν το αρνιόταν. Έγιναν πολλά, παρά πολλά. Μου ζητούσε διαστροφικα πράγματα κι εγώ αρνιόμουν. Κατά κάποιο τρόπο όμως, ολα αυτά ανήκαν και παρέμεναν στη φαντασία του. Δεν επεδίωκε σωματική επαφή μαζί μου. Σκέφτειτε ότι φτάσαμε σε σημείο μετά από 6 μήνες, να έχουμε βρεθεί μόνο 5-6 φορές για σεξ. Πιστεύετε ότι δεν τον έλκυα εμφανισιακά; Έφτασα να τον σιχαίνομαι, να θέλω να απεμπλακώ και να μην μπορώ. Σαν μια σχέση τοξική ένα πράγμα. Ακόμη και σήμερα με παίρνει τηλ. και μου ζητάει να τον ‘καταλάβω’... Αλήθεια όμως .. αυτος με κατάλαβε ποτέ του; Το συμπεράσμα μου είναι πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός κι ότι δεν ξέρεις τι μπορεί να κουβαλάει καποιος στην ψυχή του. Αν με ρωτήσετε γιατί τα ανεχόμουν,θα σας απαντήσω ότι κάποια στιγμή πίστευα πως θα αλλάξει. Λάθος μου μεγάλο...