ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξανά βγραφω πάλι. Καθώς δεν ξέρω που να τα πω Είμαι η Έλενα και τα έχω με ένα παιδί 2 χρόνια.Θέλω να χωρίσω μάλλον. Δεν ενδιαφέρεται καν για εμένα. Ναι το ξέρω ότι κι αυτός ανρθωπος είναι αλλά ρε φίλε, είμαι χάλια, έχω ένα θέμα με το στομάχι μου και δεν μπορώ να κουνηθώ όταν με πιάνει πόνος. Έρχεται σήμερα απ' τη δουλειά, με είδε να κλαίω απ' το πόνο ήρθε με αγκάλιασε, μου είπε δεν θέλω να σε βλέπω να κλαίς και μέτα από λίγο φεύγει και πάει για καφέ. Δηλαδή οκ, να πας ρε φιλε, κάνεις δεν σε κρατάει, αλλά μου κάνει εντύπωση που ενώ σφαγιαζω απ' το πόνο ο άλλος βρήκε τη δύναμη να με αφήσει να πονάω να μη καθήσει λίγο μήπως και χρειαστώ κάποιον να μου φέρει ένα ποτήρι νερό η ένα χάπι κάτι, και με παρατάω για να πάει έναν καφέ. Οκ, πες εγώ δεν είμαι πλέων τίποτα για εσένα, άσχετα που μου λες κάθε μέρα σαγαπαω κι άλλα τέτοια παπατζιλικια, ούτε τη νοσοκόμα ήθελα να μου κάνεις. Αλλά δεν αφήνεις έναν ανρθωπο έτσι, όταν έχει πρόβλημα υγείας κιόλας. Δεν ξέρω τι να κάνω, κάθε μέρα με ξενερώνει και ποιο πολύ, μάλλον ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσω ότι αυτός ο ανρθωπος ποτέ του δεν με αγάπησε αληθινά, ειδικά όταν σκέφτομαι τα προηγούμενα χρόνια μας, όλο με ανασφάλειες και ζημιές με γέμιζε. Βαρέθηκα, πρέπει να πάρω μια μεγάλη ανάσα, να δω τι θέλω και τι δε θέλω.Και στην περίπτωση αυτή δεν θέλω εσένα.