ήμαρτον Παναγία μουρε τι είναι αυτά που λέτε??απίστευτο τι δουλειά έχουν κάνει τα αμερικάνικα σήριαλ στη ζωή μαςδηλαδή τι πρέπει?εμείς στο σχολείο όποια καθόταν και την πηδάγανε τη λέγαμε κότασαν τις κότες στο κοτέτσι που κάθονται και περνάνε τα κοκόρια από πάνω τουςέλεος πιάκορίτσια συνέρθετεθα κάνετε σεξ με τον άνθρωπο που το αξίζειείναι δυνατόν 20 χρονών κοριτσάκι να σου έχει γίνει τέτοιο πρόβλημα?εγώ πάλι που ακούω τους άντρες να μιλάνε δε βλέπω να έχουν και καμιά μεγάλη εκτίμηση στις έμπειρεςοπότε αυτό είναι δικό σαςρωτάς ένα παληκάρι έτσι στο καλαμπούρι πότε σχεδιάζει να παντρευτεί και σου απαντά <<ποιά? βλέπεις εσύ καμία να μπορείς να συνεννοηθείς για να ανοίξεις σπίτι?>>και εγώ απαντάω πάντα <<φυσικά και υπάρχουν.Αρκεί να τους δώσεις σημασία και να μην κοιτάς ότι γυαλίζει>>το ίδιο θα πω και στα κορίτσιαμην εντυπωσιάζεστε από ότι γυαλίζεισυνήθως είναι ψεύτικοόταν λοιπόν βρεις κάποιον να αξίζει θα κάνεις έρωτα όχι σκέτο σεξόπως είπε και ο Βέγγος <<2 χέρια χρειάζεσαι μόνο,τα πολλά σε κατσιάζουν>> μια παλιά γειτόνισσα όταν ήμουν κοριτσάκι η οποία ήταν και ελαφρών ηθών για την εποχή μου είχε πει τότε:<<το μ@@νί δεν παθαίνει τίποτα,πλένεται.Η φθορά είναι στην ψυχή>>Με το μαλακό λοιπόνόλα θα γίνουν
12.4.2013 | 17:42
Ντροπή
Ντρέπομαι ,γιατί είμαι σχεδόν 2 χρόνια μόνη μου και δεν έχω κάνει ακόμη σεξ.Είμαι σχετικά κοινωνικό άτομο με πολλούς φίλους και γνωστούς ,αλλά ντρέπομαι να τους αποκαλύψω αυτό και το έχω πει μόνο σε κάποιες πολύ καλές μου φίλες.Σε άντρες φίλους όσο καλοί και αν είναι δεν τους το λέω γιατί φοβάμαι ότι ως κυνικότεροι θα με κοροϊδέψουν(όπως οι πρώην μου για το σεξ) και σε μικρότερα σε ηλικία άτομα το ίδιο γιατί φοβάμαι ότι θα παύσουν να με σέβονται. Δεν είναι κάτι που μου λείπει ουσιαστικά αλλά μάλλον ένας φόβος έλλειψης ενός στοιχείου που θεωρείται κοινωνικά απαραίτητο.Όσο μεγαλώνω μάλιστα(σε μερικές μέρες γίνομαι 20)φοβάμαι όλο και περισσότερο και αρχίζω να παθαίνω κάτι πρωτόγνωρο για μένα (λόγο καλής εμφάνισης και γενικότερων επιδόσεων -χωρίς να είμαι σε καμία περίπτωση τελειομανής)χάνω την αυτοπεποίθησή μου!Τελευταία μάλιστα δεν ευχαριστιέμαι με ότι και να κάνω,είμαι συνέχεια down χωρίς λόγο,συνεχώς νιώθω μια έλλειψη και δεν νιώθω ποτέ ευτυχία για τίποτα(όσοι με ξέρουν καλύτερα-αν και προσπαθώ να μην το δείχνω- αρχίζουν και με ρωτούν γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη αλλά τι να τους πω)!Νιώθω ότι θα καταλήξω περιθωριοποιημένη,ενώ έχω όλα τα εφόδια και τα φόντα για μια καλή ζωή,αλλά πως θα γίνει ποτέ καλή όταν δεν είμαι ευτυχισμένη?Τι να κάνω γαμώτο?(μην τρολάρετε άλλο ένα forever alone άτομο ,απλά αν έχετε λύσεις δώστε τις)
3
