ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πατέρας μου είναι καπνιστής από όσο τον θυμάμαι. Από μικρή μεγάλωσα πνιγμένη στο καπνό του τσιγάρου μέσα στο σπίτι. Έχω χάσει και τους 2 παππούδες μου σε μικρές σχετικά ηλικίες από καρκίνο στους πνεύμονες λογο καπνίσματος. (60&70) Δεν μένω πλέον με τους γονείς μου αλλά κάθε φορα που τους επισκέπτομαι υπάρχει κάτι που με φέρνει σε ρήξη με τον πατέρα μου: η μεγάλη αναισθησία του να καπνίζει μέσα στο αποπνικτικα μικρό σαλόνι με όλες τις πόρτες και τα παράθυρα κλειστά, με όλους μας υποχρεωμένος να αναπνέουμε τον καπνό από τα τσιγάρα του. Και εγώ και η μητέρα μου έχουμε σταματήσει τις προσπάθειες να τον πείσουμε να σταματήσει το κάπνισμα, αφού το μόνο που καταφερναμε ήταν να τον εκνευριζουμε. Αλλά με ενοχλει αφάνταστα το ότι υποχρεώνει καθημερινά τη μητέρα μου, η οποία δεν έχει βάλει πότε τσιγάρο στο στόμα της, να γίνετε παθητική καπνιστρια μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Το βλέπω, η υγεία του δεν τον ενδιαφερει, αλλά γιατί τόση αναισθησία για τη υγεία των γύρω του; υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω να του αλλάξω μυαλα πριν να είναι αργα;