ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εβγαινα με ενα παιδι 3 χρονια μεγαλυτερο μου. Ηταν η πρωτη μεγαλη μου σχεση. Τον χωρισα γιατι περναγα μια πολυ δυσκολη περιοδο οπου δεν ηξερα ποια ειμαι και ηθελα να πειραματιστω με διαφορα πραγματα και εκεινος ηταν εμποδιο. Επισης νομιζα οτι με ειχε απατησει.Για να ειμαι ειλικρινης παντα ηξερα οτι δεν το εκανε αλλα ειδικα εκεινη την περιοδο ηθελα να το πιστεψω για να φυγω χωρις τυψεις.Εχουν περασει 7 χρονια απο τοτε. Εχω κανει πολλες σχεσεις, με αντρες και με γυναικες, εχω ζησει στο εξωτερικο, εχω αρχισει να εργαζομαι,ζω μονη μου. Πριν λιγες μερες τον πετυχα στο δρομο,εκεινος δεν με αναγνωρισε και δεν του μιλησα. Εξωτερικα ηταν ολοιδιος,σαν να μην περασε μια μερα απλα φαινοταν πολυ μελαγχολικος. Ποτε δεν τον ειχα ξανασκευτει σαν να διαγραφηκε απο την μνημη μου. Ομως βλεποντας τον ενιωσα εντονη νοσταλγια και ενιωσα τυψεις για το πως του συμπεριφερθηκα. Πιστευετε θα ηταν καλη ιδεα να του στειλω ενα μνμα να βρεθουμε να μιλησουμε;