ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβάμαι πως είναι δίκοπο μαχαίρι !!!Το ένα χειρότερο από το άλλο .Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Μου συμβαίνουν και τα 2 ταυτόχρονα. Αρχικά επέλεξα να απομακρυνθώ από παρέες που δεν με γέμιζαν. Είτε με πρόδωσαν. Είτε δεν είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Είτε ήταν βαρετοί. Είτε κουτσομπόλευαν. Είμαι πλέον μεν απαλλαγμένη από όλα αυτά τα δυσάρεστα σκηνικά αλλά νοιώθω παντελώς μόνη (όσον αφορά φίλους και παρέες).Δυστυχώς έναν ντόμπρο και καθαρό άνθρωπο σαν εμένα δεν τον θέλουν κοντά τους.Οι περισσότεροι θέλουν να ακούνε αυτό που θέλουν να ακούσουν κι όχι την αλήθεια.Η αλήθεια πονάει. Μακάρι να έβρισκα φίλους αληθινούς ,αυθεντικούς μη ανταγωνιστικούς που θα με ένοιωθαν,που δεν θα με μαχαίρωναν πισώπλατα και που θα ήταν πάντα εκεί δίπλα μου.εν θέλω να χάνω τις ελπίδες μου στους ανθρώπους γιατί αγαπώ τους ανθρώπους αλλά έχω απογοητευτεί.Η αυθεντικότητα δυστυχώς δεν εκτιμάται αγαπητέ μου συνάνθρωπε....

Και τα δύο άσχημα είναι. Χωρίς ουσιαστικές σχέσεις αλλά και χωρίς σχέσεις πάλι βαθιά μόνος αισθάνεσαι.

Το δεύτερο θεωρώ χειρότερο γιατί μπορεί να είσαι δίπλα τους επειδή φοβάσαι τη μοναξιά και θέλεις απλά να βρίσκεσαι σε πλήθος. Σε περνούν για διακοσμητική γλάστρα και συ ως άβουλο ον επειδή είσαι αλλού, δεν παίρνεις μέρος σε θέσεις και συζητήσεις. Αν όντως είσαι εξαρχής χωρίς κανέναν, είσαι πιο συνειδητοποιημένος και προσγειωμένος. Μπορείς σιγά σιγά να βγεις από το καβούκι σου και να ψάχνεις άτομα που πιστεύεις πως ταιριάζεις να πείτε πέντε πράματα. Αν τα έχεις βρει με τη μοναξιά σου και δεν φοβάσαι, μπορείς να κάνεις βήματα παραπέρα.

Ξεκάθαρα να είσαι μόνος χωρίς φιλους. Γιατί αν μη τι άλλο, ανάμεσα σε γνωστούς και "φίλους", θα υπάρχει κάποια έστω επικοινωνία, κάποια κοινά σημεία, αλλιώς γιατί να τους συναναστρέφεσαι;