ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για την πραγματικότητα μας. Ο,τι συμβαίνει έξω από μας, είναι ερέθισμα. Το τι θα κάνουμε με αυτό το ερέθισμα είναι δική μας ευθύνη. Για αυτό υπάρχουν άνθρωποι που παρότι τους συνέβη ένα τραγικό γεγονός, είναι καλά, υγιείς, ισορροπημένοι, και άλλοι που το ίδιο γεγονός τους διαλύει. Πολλά πράγματα είναι στο χέρι μας.

Αυτά τα λέμε όταν δεν θέλουμε ν ΄αναλύσουμε και να στύψουμε το κεφάλι μας για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει: η αλήθεια είναι ότι ως ένα βαθμό είμαστε υπεύθυνοι για την ευτυχία και την δυστυχία μας, το θέμα είναι να βρούμε που και πόσο και τι μπορούμε(όντως)/θέλουμε να κάνουμε γι' αυτό.Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια δεν ξέρεις αν γίνονται και πολλά ή τι τέλος πάντων μπορεί να γίνει, αλλά στις υπόλοιπες, τότε κάτι κάνεις. Όμως και σ' αυτές τις περιπτώσεις που βλέπεις άτομα να επιλέγουν την δυστυχία τους, π.χ. ένα άτομο που μένει με έναν σύντροφο που τον κακοποιεί, κάποιος άλλος που τρώει απίστευτες ποσότητες και μισεί τον εαυτό του γι' αυτό, είναι άτομα που μένουν μάλλον στο γνώριμο της δυστυχίας. Ένα άτομο που δεν έχει γευτεί την χαρά, την αποδοχή και δεν έχει βιώσει όλα αυτά τα υγιή συναισθήματα ειδικά στην μικρή του ηλικία είναι πολύ πιο εύκολο να πάει ξανά στην δυστυχία. Φοβάται και δεν πιστεύει στον εαυτό του. Τα έχω πει ξανά. Κοιτάξτε, κοιτάξτε βασικά ένα μωράκι ή ένα μικρό παιδάκι, είναι απίστευτα γοητευτικά πλάσματα, είναι η πιο χαριτωμένη/ευάλωτη και αγνή εκδοχή μας κι αυτή απορρίπτεται, κατακρεουργείται, περιφρονείται, απορρίπτεται και δεν υπάρχει καμία εμπειρία, κανένας μηχανισμός άμυνας ή εκλογίκευσης. Αυτό φωλιάζει μέσα σου. Αυτό φωνάζει μέσα σου ότι δεν αξίζεις και όταν πρέπει να βάλεις εσένα πάνω από μια κατάσταση που θέλει γρήγορα αντανακλαστικά, κοκαλώνεις και μένεις μετέωρος παρατηρητής του εαυτού σου. Ποιος το θέλει αυτό πραγματικά; Μόνο κάποιος που δεν τον έκαναν να νιώσει όταν έπρεπε ότι αξίζει. Αυτό, λένε με δουλειά λύνεται. Νομίζω πως απλά βελτιώνεται, όπως ένα κόκαλο που το έσπασες άσχημα μπορεί να κολλήσει μεν, αλλά δεν θα είναι ποτέ σαν εκείνο που δεν έσπασε και θα χρειαστεί απίστευτη φροντίδα και προσοχή για να γίνει απλά ξανά λειτουργικό. Οπότε ακόμη και αν διαλέγουμε την δυστυχία, είναι σχετικό με τις επιλογές που έχουμε. Δεν είναι άπειρες. Δεν έχουμε καν την νηφαλιότητα ή την οξυδέρκεια να τις εκτιμήσουμε σωστά όταν συμβαίνουν και γι' αυτό πετάμε 2-3 τσιτάτα και καθαρίσαμε. Είναι πιο εύκολο. :)

Πολύ σωστά! Είναι τα απόνερα της Κοελικής μπουρδολογίας που συνέπεσε με την άνθιση των social.Αντίστοιχα με το "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω" -για πείτε το σε έναν διαβητικό, δεν θέλεις να παράγει το πάγκρεας σου ινσουλίνη! ή σε παιδάκι με λευχαιμία κλπΌλα αυτά τα motivational υφίστανται επειδή πουλούν, άρα κάποιοι κερδίζουν εξ αυτών.