Μικρή δεν πήγαινα σινεμά. Δεν έβλεπα ταινίες. Ούτε είχα γύρο μου κάποιο στοιχείο που να μου μιλάει γι’ αυτό. Δεν είχα καν πρόσβαση σε τηλεόραση.
Ούτε πρόλαβα να ζήσω τα εφηβικά ονειροπόλα χρόνια γεμάτα ερωτήματα όπου ψάχνεις στην οθόνη να ανακαλύψεις αυτό που δεν γνωρίζεις ακόμα, αυτό που υποψιάζεσαι, κάποιες απαντήσεις στα χίλια ερωτήματα, τις πολλαπλές μορφές της ζωής. H ζωή των άλλων.
Το σινεμά το ανακάλυψα αργά, εδώ στην Ελλάδα, με όλα τα αφιερώματα σε παλιές ταινίες, με την υπέροχη πρωτόγνωρη για μένα αίσθηση του καλοκαιρινού κινηματογράφου, με τους ανθρώπους αυτής της πόλης να έχουν οι περισσότεροι συνδέσει την ενηλικίωση τους με πανέμορφες ιστορίες που μυρίζουν γιασεμί, που μιλάνε για κρυφά ραντεβού, για πρώτα φιλιά, αλλά και για γέλια, παρέες, για μέρη που δεν υπάρχουν πια, και τους πιάνει νοσταλγία όταν περνάνε κάπου στην πόλη και λένε με νόημα ο ένας στον άλλον… θυμάσαι? εδώ είδαμε την τάδε ταινία… εγώ δεν έχω καμία τέτοια ιστορία να διηγηθώ , ούτε αναμνήσεις, ούτε αναφορές, ούτε σύνδεσμοι, ούτε ρομαντισμούς.
Αλλά έμαθα να βλέπω ταινίες. Πολλές παλιές και καινούργιες μαζί. Με μεγάλη απόλαυση, χαρά, χωρίς χρονική συνέχεια, χαοτικά.
Σκέφτηκα με αφορμή την πρόσκληση να γράψω για ταινίες που αγαπώ πώς επειδή ανακάλυψα το σινεμά όντας ήδη ηθοποιός δεν μπορώ να διαχωρίζω τον τρόπο να βλέπω τις ταινίες ως θεατής ή ως ηθοποιός. Κυρίως από τότε που συμμετέχω εγώ η ίδια σε ταινίες. Και βλέπω τις γυναίκες βέβαια. Κυρίως τις γυναίκες. Και τις απολαμβάνω.
Και επειδή πρέπει από κάπου να πιαστώ, γιατί η τρέλα για τις ταινίες δεν μετριέται στα δέκα δάκτυλα, γιατί η αγάπη για το σινεμά είναι πολύμορφη, οι εποχές, τα είδη έχουν ασύγκριτα μεγέθη, και έχω ήδη τύψεις για όσα αφήνω απ’ έξω, σκέφτομαι λοιπόν να θυμηθώ δέκα κάπως σύγχρονες ταινίες με τις όποιες συνδέθηκα μέσα από το γυναικείο τους ρόλο. Το υπέροχο σύμπαν τον γυναικείων ρόλων.
Γυναίκες στην οθόνη που με συντροφεύουν στα δικά μου όνειρα. Που κάπως μου μιλούν για μένα, για ένα κομμάτι του εαυτού μου. Με θαυμασμό, έλξη, αγάπη, ζηλια, τρυφερότητα, πόθο και πάθος.
Δέκα ταινίες για δέκα γυναίκες.
Andrzej Żuławski/ Possession/ Isabelle Adjani
Πώς να περιγράψεις μια τόσο ολοκληρωτική εμπειρία του νου, του ενστίκτου, του σώματος, του ψυχισμού του συναισθήματος, του ερωτισμού.. όλα είναι εκεί.. μαζί.. με μια απερίγραπτη τρομακτική δύναμη!
Lars Von Trier/ Breaking The Weaves/ Emily Watson
Τι μας κάνει να αγαπάμε κάποια ύπαρξη σε μια ταινία? Να νομίζεις ότι την καταλαβαίνεις τόσο ώστε να θέλεις να μπεις από μέσα, να την αγκαλιάσεις, να την παρηγορείς, να μοιραστείς τον εφιάλτη της?
Patrice Chéreau/ Intimacy/ Kerry Fox
Καθόλου όμορφη, τόσο όμορφη, τόσο αληθινή, τόσο ερωτική η ανάγκη για την σωματική συνεύρεση για να ξεδώσεις, να ξεχάσεις, να θυμηθείς πια είσαι, να νιώθεις ότι ζεις, να τα πάρεις και να τα δώσεις όλα. Απλά.
Michael Haneke/The Piano Teacher/ Isabelle Huppert
Οι εσωτερικοί μας δαίμονες! Αυτά που μας έχουν βάλει η ιστορία, η θρησκεία, η οικογένεια μέσα στην κούνια, αυτά που μας στραγγαλίζουν, μας βασανίζουν, που δεν μας αφήνουμε να πλησιάζουμε τον εαυτό μας…
Wim Wenders/ Paris, Texas/ Nastassja Kinski
Το φούξια πουλόβερ-φορεματάκι και « I do it all the time. » Τα έχει όλα !!
Philip Kaufman/ The Unbearable Lightness Of Being/ Lena Olin/ Juliette Binoch
Βέβαια, πολύ σωστά χρειάστηκαν (τουλάχιστον) δυο γυναίκες για να περιγραφεί όλο το φάσμα… femme fatale, femme de tête, femme enfant, femme objet, totalement femme …
Wong Kar Wai/ In The Mood For Love/ Maggie Cheung
Tι άραγε είναι η ατμόσφαιρα γύρο από μια φιγούρα? Πως μας τυλίγει το μυστήριο του κώδικα που μας είναι ξένο και μας γοητεύει, μας κερδίζει, μας ταξιδεύει η δύναμη του άγνωστου.
Jane Campion/ The Piano/ Holly Hunter
Η σιωπή. Ο, τι φαντάζεσαι, ο, τι νιώθεις, ο, τι διακρίνεις, ο, τι αναγνωρίζεις, ο, τι διαισθάνεσαι. Η αναπνοή, τίποτα. Τα πάντα.
Luca Guadagnino/ Ιo Sono l’Amore/ Tilda Swinton
Η ηθική της φύσης. Της δικής μας πολλαπλής φύσης. Κόρη, Σύζυγο, Μητέρα, Κυρία, Ερωμένη .. Το δικαίωμα στο λάθος, το δικαίωμα στο όνειρο, στην ελευθερία, κυρίως στην ελευθερία!
Sarah Polley/ Away From Her/ Julie Christie
Αν είναι να μεγαλώνουμε και να έχουμε τέτοιο βλέμμα, τέτοια χάρη, τέτοια αλήθεια, τέτοιο βάθος … I’m working on it.
σχόλια