*yawn*
2.3.2019 | 00:41
Της ψυχής ανάγκη
Τόσο πολύ που σ'αγαπώ και λέξη πια δε μου μείνε, δε βγάζω κι είναι η θλίψη βάσανο απέραντο μοναχικό. Κι όλο μετρώ το σ' αγαπώ να μην το πω μακριά σου κι η σκέψη μου πάλι στο δρόμο σου να κλίνει, να ελπίζει. Τόσο πολύ που σ'αγαπώ καρδιά μου, δε βασταω το πόνο μου να πνίξω, να χαθώ, να τρέχει ο λογισμός μου σ'ονειρα παλιά κι ερειπωμένα κι η πίκρα να μου δένει το λαιμό.
4
