*yawn*
2.3.2019 | 00:41
Της ψυχής ανάγκη
Τόσο πολύ που σ'αγαπώ και λέξη πια δε μου μείνε, δε βγάζω κι είναι η θλίψη βάσανο απέραντο μοναχικό. Κι όλο μετρώ το σ' αγαπώ να μην το πω μακριά σου κι η σκέψη μου πάλι στο δρόμο σου να κλίνει, να ελπίζει. Τόσο πολύ που σ'αγαπώ καρδιά μου, δε βασταω το πόνο μου να πνίξω, να χαθώ, να τρέχει ο λογισμός μου σ'ονειρα παλιά κι ερειπωμένα κι η πίκρα να μου δένει το λαιμό.
4
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
