ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τα 23 εργάζομαι πυρετωδώς.Σήμερα είμαι 30.Έχω καταφέρει πολλά, συνυπολογίζοντας την ηλικία μου κ την κρίση στη χώρα, είμαι αναντίρρητα από τις εξαιρέσεις από άποψη μισθού κ θέσης στη δουλειά μου..Αν κ από ευκαταστατη οικογένεια, είχα στόχο να στηριχτω στα πόδια μου κ να είμαι ανεξάρτητη.Κ το πέτυχα.Δεν έχω πάρει ούτε ενα ευρώ από τους γονείς μου κ φυσικά από κανέναν άλλον, ήδη απ όταν αποφοίτησα. Κ σε μια κρίση απολογισμού τώρα στα πρώτα ...αντα, η κατάστασή μου είναι : Αξιοζήλευτη στον επαγγελματικό τομέα, αξιολυπητη στον προσωπικό τομέα.Θυσιασα πολλά για χάρη της δουλειάς.Δεν έχω ζήσει τίποτα στη δεκαετία των 20..Ούτε έρωτες, ούτε ταξίδια, ούτε παρέες.Δουλειά δουλειά δουλειά. Κ τώρα μοναξιά κ μηδέν κουράγιο για κοινωνικοποίηση..Σκέφτομαι πώς έπεσα σ αυτήν την παγίδα κ δεν ξύπνησα νωρίτερα τόσα χρόνια..Όμως αυτό το κενό τώρα πώς γεμίζει? Πρόσεχε τι εύχεσαι λένε κάποιοι..Μια ζωή ευχόμουν να είμαι πετυχημένη κ ανεξάρτητη..Ορίστε, τα έχω καταφέρει ήδη..Γεμάτη από επιτυχία, άδεια από ευτυχία.Δεν ξέρω πόσες κ ποσοι είναι εκεί έξω σαν εμένα..Συμβουλή : Δεν γεμίζει την ψυχή του ανθρώπου η επαγγελματική καταξίωση κ τα χρήματα.Μην είστε εργασιομανεις, να θέτετε όρια.8 ώρες την ημέρα δουλειάς είναι αρκετές.Χτίστε πρώτα ανθρώπινες σχέσεις κ μετά επαγγελματικούς στόχους...Αυτά από μια νέα, επιτυχημένη, δυστυχισμένη γυναίκα καριέρας..