Αχάριστος είναι ο άλλος όταν δεν εκτιμάει αυτό που του προσφέρουμε. Αν περιμένουμε να ανταποδώσει το ίδιο, για να αντιληφθούμε ότι το εκτίμησε έχουμε χάσει το παιχνίδι. Προσφέρουμε γιατί το θέλουμε, προσφέρουμε από αγάπη, προσφέρουμε γιατί μας ικανοποιεί να προσφέρουμε σε δικούς μας ανθρώπους. Το κάνουμε γιατί το θέλουμε, το επιλέγουμε. Δεν το κάνουμε για να μας το ανταποδώσουν, για να μας χρωστάνε οι άλλοι. Έχει τεράστια διαφορά το ένα με το άλλο. Είναι υπέροχο οι δικοί μας άνθρωποι να μας προσφέρουν κι αυτοί πράγματα αλλά μόνο επειδή το επιθυμούν, όχι επειδή νιώθουν υπόχρεοι.
5.3.2019 | 01:14
Το να καταληγω
Παντα στην ιδια απορια για τον εαυτο μου στο τελος ..μαλλον δεν ειναι τυχαιο..!Το θεμα μου ειναι λοιπον οτι απογοητευομαι απο τους ανθρωπους γενικοτερα. Ειδικοτερα οταν με στεναχωρουν και με πληγωνουν οι δικοι μου ανθρωποι. Αλλη μια φιλη που θεωρουσα ψηλα..που της εδωσα μεχρι και το βρακι μου που λεει ο λογος και στο τελος πηρα τα ... μ. Ε κουραστηκα πια και σιχαθηκα την αχαριστια τους. Να τρεχεις 10 γ αυτους και 1 να μην τρεξεις θα σ βγουν κι απο πανω και θα κοιταξουν τη παρτη τους. Αυτοι καλα κανουν εν τελει κ προστατευουν τον εαυτο τους. Εγω γιατι παντα καταληγω να απογοητευομαι να στεναχωριεμαι και να νιωθω οτι χανω αλλο ενα ατομο απο διπλα μου ??? Ενας να με νιωσει πραγματικα και να το εκτιμησει δεν υπαρχει? Γιατι να τρεχω να μαζεψω τα κομματια μου καθε φορα και να πιστεψω παλι σε ενα νεο ατομο.Δε χαριζομαι σε κανεναν πλεον. ΤΕΛΟΣ. Οτι δωσαμε δωσαμε! Αχαριστες.Μ,26
4
