ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακούστε μυαλό ανθρώπου. Μπλεχτηκε στο μηχανογραφικο μου όταν έδινα πανελληνιες μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο του τύπου " αν δηλώσεις σχολές στην Αθήνα να ξέρεις δεν πας" και εγώ υπέκυψα. Δεν την ένοιαζε η σχολή, η πόλη την ένοιαζε. Εμένα η σχολή με ενδιεφερε αλλά αυτό για αυτή δεν έχει σημασία. Πτυχίο να ναι και ότι να ναι . Τέσσερα χρόνια τώρα κλαίω και μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που υπεκυψα. Τουλάχιστον θα ήμουν στη σχολή που ήθελα. Επίσης 4 χρόνια τώρα ψυχολογικοι εκβιασμοι του τύπου " αν τα παρατησεις πήγαινε σκουπιδιαρα εγώ αχρηστους δεν Ταϊζω" . Σήμερα που τη ρώτησα γιατί δεν με άφησες να επιλέξω εγώ, να σπούδασω τη σχολή που θέλω, να ζήσω τη ζωή που θέλω γυρνάει και μου λέει " σιγά μη σε άφηνα να πας Αθήνα να γίνεις καμία πουτανα " . Τι να πω. Δεν ήξερα ότι η πόλη σε καθορίζει πουτανα, τώρα το έμαθα κι αυτό. Καλά να πάθω πάντως. Πραγματικά δεν ξέρω τι τι να πω πως να αντίδρασω. Μου κατέστρεψε τη ζωή.