ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.3.2019 | 00:23

Μην την αφήνεις να δακρύζει..

Μην την αφήνεις να δακρύζει τα βράδια.. Μην την αφήνεις να ξυπνάει μόνη τα πρωινά. Μην την αφήσεις να αναρωτηθεί ποτέ αν πραγματικά είναι σημαντική για σένα.. Δεν θα χρειαστεί να την καλοπιάσεις με δώρα αν πρώτα δεν την πληγώσεις.. δεν θέλει δώρα, θέλει εσένα. Μην αφήνεις το χαμόγελό της να σβήνει και μην την αφήσεις ποτέ να πιστέψει ότι δεν είναι αρκετή για σένα. Το ξέρεις πως είναι. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί δεν φεύγει; Πώς μένει όταν εσύ φεύγεις; Αναρωτήθηκες αν υπάρχει κάποιος άλλος που λιώνει γι αυτό που εσύ αγνοείς και θεωρείς δεδομένο; Ξέρεις πόσο κουράγιο χρειάζεται για να σ’ αγαπάει; Για να μη σε προδώσει.. Αλήθεια σκέφτηκες ποτέ πώς θα είσαι αν αύριο τη χάσεις; Γιατί ξέρεις, μπορεί να τη χάσεις. Όχι.. όχι να σου την πάρει κάποιος άλλος… γιατί για να σου την πάρει κάποιος θα πρέπει πρώτα να την χάσεις μόνος σου. Ξέρεις πως σε μια στιγμή μπορεί ο κόσμος να γυρίσει τούμπα. Τότε; Τότε θα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, που ξέρεις πως την αγαπούσες, (και οι δυο το ξέρουμε), αλλά την άφηνες απλά να κλαίει τα βράδια… γιατί απλά πάντα υπάρχει και το αύριο.. Για σκέψου τώρα… όλες αυτές τις μέρες που έχασες.. τα λόγια που είπες.. σκέψου τη να κλαίει, και μετά σκέψου τη να φεύγει… σκέψου το πρόσωπό της.. το χαμόγελό της.. τη φωνή της.. τις αγκαλιές.. Τα αστεία και τα παιχνίδια.. τους ηλίθιους τσακωμούς σας… τον εγωισμό σου. Τον ΕΓΩΙΣΜΟ σου! Ο χρόνος πάντα κυλά.. και όταν κάποιος κλαίει για σένα πριν κοιμηθεί, να ξέρεις, ο χρόνος κυλάει αντίστροφα μέχρι να κλαις εσύ..
9
 
 
 
 
σχόλια
Πραγματικά, μερικοί άνθρωποι βάζουν την βολεψη τους πάνω από τις συναισθηματικές ανάγκες και την ευημερία του συντρόφου τους. Ότι και να κάνεις μετά, όσο και αν προσπαθείς δεν πρόκειται να αλλάξουν. Δεν τους νοιάζει αν κλαις και δεν τους νοιάζει αν σε χάσουν. Η μάλλον τους νοιάζει τόσο όσο να κάνουν μια πολύ μικρή προσπάθεια ώστε να σε κρατάνε δεμένο αλλά όχι αρκετή ώστε να αλλάξουν. Τώρα φταίνε? Όχι δεν φταίνε. Έτσι είναι. Φταίει αυτός που υποφέρει που κάθεται και ανέχεται γιατί πάσχει η αυτοεκτίμηση του. Οκ κατανοητό να προσπαθείς και να στεναχωριέσαι που και που σε μια σχέση, αλλά όταν πέφτεις στα πατώματα και κλαις είσαι θύμα του εαυτού σου και μόνο, το πώς ο άλλος θα κλαίει όταν τον αφήσεις είναι παρηγορια στον άρρωστο. Στο τέλος όμως να θυμάσαι, ο καθένας παίρνει αυτό που άξιζει.
Δεν καταλαβαίνω γιατι καποιοι σχολιάστες κατηγορούν την εξ. Αληθεια το λεω, και με διαθεση οχι ειρωνική. Εγω αυτο που εκλαμβάνω είναι οτι πληγώθηκε παρα πολυ κ προσπαθησε παρα πολυ να σωσει τη σχεση της. Κ ηταν μ εναν άνθρωποι που δεν την εκτιμούσε κ δεν φαιροταν σωστα. Κ πριν πειτε να έφευγε θα θυμισω οτι οταν εχεις συναισθήματα προσπαθεις να σώσεις τη σχεση σου. Κ πριν πειτε να μην δημιουργούσε σχεση με εναν τέτοιον ανθρωπο θα θυμίσω οτι στην αρχη ο άλλος βγαζει τον καλυτερο του εαυτο κ στην πορεια τα κουσούρια του, οταν δλδ εσύ έχεις ηδη ερωτευτεί. Κ οταν εισαι μεσα στην κατασταση (ερωτευμένη/-νος αλλα ο αλλος ο, τι να ναι πλεον) προσπαθείς να το σώσεις ρε παιδια, να τον κανείς τον άλλον να δει την πλευρα σου. Κ δεν πιστευω οτι η εξ τι λεει εγωιστικα το τωρα θα κλαις εσύ. Αλλα προφανως τον χωρισε η θα τον χωρίσει (διοτι τετοιοι ανθρωποι δεν αλλάζουν) κ ολο αυτο θα γυρισει μπούμερανγκ στον άλλον που προφανως ειχε την εξ σιγουράκι. Εγω αυτο εχω εκλάβει απο την εξ. Μια πληγωμένη που δεν αντέχει αλλο να προσπαθεί. Και συμφωνω απολυτα με την τελευταια της φράση, οχι απο εγωιστική σκοπια αλλα υπο την εννοια οτι οταν κανεις κπ να κλαίει για σενα καποια στιγμη οταν δε θ αντέξει και θα φυγει θα καλταλαβεις τι εκανες κ μετα θα κλαις εσύ.
Ζω το ίδιο. Έμεινα μια και δυο και τρεις ενώ έπρεπε να είχα φύγει. Αλλά είπα όχι. Προτίμησα να προσπαθήσω. Όχι εγωιστικα. Απλά επειδή ένιωθα αγάπη. Ως αντάλλαγμα έπαιρνα όρκους και τάματα ευτυχίας ενώ στη γωνία περίμενε πάντα κάτι που θα εξεφτελιζε όλα τα συναισθήματα μου και την προσπάθεια μου..
Και αν δεν προσπαθεις να αλλάξεις τον αλλον αλλα να του βγάλεις τον καλο εαυτο που ειχε οταν τον γνώρισες? Τον οποιο, για να σε προλάβω ενδεχομενως, δεν εχασε εξαιτίας σου? Τον οποιο προφανως ποτε δεν ειχε στην πραγματικότητα αλλα εσύ ετσι νομιζεις και γι αυτο προσπαθεις?
Scroll to top icon