ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα γενικώς κι εγώ δεν είμαι εξαίρεση φυσικά. Ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι εδώ για να μοιραστώ τα πιο σοβαρά μου προβλήματα, αλλά για κουβεντούλα, ας πούμε, και ένα μικρό γκάλοπ. Δεν ήμουν και δεν είμαι κοκέτα, δεν ακολουθώ μόδες, δε βάφω μαλλιά ή νύχια, κτλ. Είμαι πολύ απλή, το μόνο που κάνω είναι γυμναστική, υγιεινή διατροφή, και έχω λίγα βαφτικά και καλλυντικά αλλά καλά. Συμφωνα με τη φιλοσοφία μου είναι προτιμότερο να έχει κάποιος περιποιημένο δέρμα παρά να βάζει make-up, να έχει γυμνασμένο σώμα αντί του να φοράει ακριβές μάρκες ή εντυπωσιακά ρούχα, καταλάβατε... Δεν πηγαίνω να ψωνίσω ρούχα ή παπούτσια πλέον, εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια φοράω τα ίδια και τα ίδια, με αποτέλεσμα όλα πλέον να έχουν προβλήματα: κάποια είναι φθαρμένα, κάποια λίγο ξεθωριασμένα, κάποια έχουν 1-2 τρυπούλες, κτλ. Για τη δουλειά αυτό δεν ενοχλεί γιατί δουλεύω μέσω υπολογιστή, αλλά και στην κοινωνική / προσωπική μου ζωή έτσι κυκλοφορώ. Αν με καλούσαν κάπου λίγο πιο επίσημα, δε θα είχα να φορέσω τίποτα.Θα μου πείτε "ε ανανέωσε την γκαρνταρόμπα σου τότε". Σωστό, αλλά το θέμα μου είναι ότι το βλέπω σα ξεκάθαρη σπατάλη χρημάτων καθώς ό,τι είχα αγοράσει τα προηγούμενα χρόνια από ρούχα είχε αποδειχτεί "απάτη". Δεν το αντέχω να δίνω τα λεφτά μου που βγαίνουν με τόσο κόπο, υποτίθεται βλέποντας το σαν "επένδυση", και να εξαπατώμαι συνέχεια. Παράδειγμα: είχα πραγματική ανάγκη και πήγα και αγόρασα ένα κασκόλ και ένα ανοιξιάτικο φουλάρι αυτό το μήνα... έδωσα 30 ευρώ, το πρώτο, ωραίο μεν, άρχισε να φαίνεται φθαρμενο και να κάνει κομπάκια από τις πρώτες 2 βδομάδες, το δεύτερο, όταν το παρατηρήσεις από πιο κοντά έχει τρύπες! Έκανα φασαρία στο μαγαζί αλλά η πωλήτρια νίπτει τα χείρας της και μου είπε ότι δεν μπορεί να ενημερώσει την ιδιοκτήτρια γιατί δεν μπορεί να την ενοχλήσει στις διακοπές της!!! Άλλα 30ευρώ πεταμένα κι εγώ το κορόιδο ο καταναλωτής. Ε πώς να εμπιστευτώ εγώ μετά; Τι να κάνω; Να συνεχίσω να φοράω ό,τι έχω και να χαρακτηρίζομαι λέτσος; Φαίνεται άσχημα όλο αυτό;