Ενδιαφέρον το πρώτο βήμα, αλλά επειδή το πέρασα έχω να πω ότι και μετά δεν είναι ο δρόμος στρωμένος για όσους έχουν μεγαλώσει με αμφιβολίες για τον εαυτό τους. Θέλω να πω, το μεγάλο ζόρι είναι στο πλησίασμα με τους άλλους. Θα έλεγα να προσέχεις τις επιλογές σου και να μην υπερεκτιμήσεις τις αντοχές σου επειδή σε υποτιμούσες τόσο καιρό. Δεν υπάρχει αντίβαρο.Υ. Γ. Μ'αρεσε αυτό που διάβασα. Χαίρομαι που το διάβασα. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να τα καταφέρεις. Όταν τα καταφέρεις νομίζεις ότι είναι ένα κλικάρισμα ενώ πριν έφαγες τόσες ήττες και τόσα γιατί. Έκανες ένα πολύ σημαντικό βήμα, αλλά είναι το πρώτο και είναι εύκολη η παλινδρόμηση. Δεν πα να έχεις φτύσει αίμα για να σηκωθείς; Είναι εύκολο να πέσεις. Είναι το οικείο. Το γνώριμο. Και κυρίως έχεις μια άγνοια μέχρι τώρα ότι δνε είναι όλα αγγελικά πλασμένοι. Δεν είναι μόνο τι κάνεις. Είναι τι επιτρέπεις. Τι ξέρουν να κάνουν περίτεχνα. Κτλ. Με λίγα λόγια, επειδή έδινες την εσωτερική σου μάχη, έχεις απειρία στις εξωτερικές μάχες και ο "ΚΟΣΜΟΣ" δεν θα σε επιβραβεύσει επειδή σηκώθηκες απλά. Ίσα-ίσα τώρα πρέπει να προσέξεις.Καλή επιτυχία και στο επόμενό σου βήμα. :)
3.4.2019 | 00:00
Αγάπησε τον εαυτό σου!
Μεγάλωσα νιώθοντας μειονεκτικά για τα πάντα. Το πρόσωπο μου, κάποια χαρακτηριστικά μου, τα κιλά μου, το χρώμα του δέρματος μου. Ότι έχω επάνω μου το θεωρούσα άσχημο.Όσο το έκανα αυτό, όσο δηλαδή πίστευα πως είμαι ότι πιο άσχημο υπάρχει, έτσι ακριβώς με αντιμετώπιζαν. Η ηττοπάθεια και η μιζέρια που έβγαζα για τον εαυτό μου, έδιναν επιπλέον αφορμές και πατήματα για να μου συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο ή να γελάνε μαζί μου.Ντρεπόμουν σε τέτοιο βαθμό που δεν έβγαινα από το σπίτι ή απέφευγα να περάσω από κάπου που έχει κόσμο.Όταν ξύπνησα από τον λήθαργο, τότε που είδα αγαπημένα μου πρόσωπα να υποφέρουν για την κατάσταση μου, πήρα μια απόφαση. Να βγω έξω με αυτοπεποίθηση και ότι συμπεριφορά και να αντιμετωπίσω να πολεμήσω το συναίσθημα της αμηχανίας και της ηττοπάθειας που ένιωθα κάθε φορά που περνούσα μπροστά από κόσμο ή χρειάζόταν να μιλήσω σε κάποιον.Το μόνο που έκανα ήταν να κάνω πράξη όσα σκεφτόμουν κάθε φορά που ξάπλωνα στο κρεβάτι και με έπαιρναν οι σκέψεις.Βγήκα από το σπίτι, άσπρος σαν το χιόνι από την κλεισούρα, απεριποίητος και με ένα απλό ντύσιμο. Όπως ήμουν πάντα δηλαδή, με τη διαφορά πως βγήκα από το σπίτι. Τι άλλο άλλαξα? Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά, γεμάτος αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα πολεμώντας κάθε αρνητικό συναίσθημα όπως η ηττοπάθεια, ο φόβος και η ντροπή. Όταν περνούσα δίπλα από κόσμο τους κοιτούσα, δεν έσκυβα το κεφάλι. Όταν έβλεπα πως κάποιος με κοιτάει και ένιωθα πως γελάει μαζί μου γυρνούσα το βλέμμα μου και τον κοιτούσα και εγώ, με ήρεμο βλέμμα όμως γεμάτο αυτοπεποίθηση και αγάπη για τον εαυτό μου.Τους έδειχνα με τον τρόπο μου πως δεν νιώθω μειονεκτικά για εμένα. Με τον καιρό είδα πως το πρόβλημα δεν ήταν η "άσχημη" εμφάνιση μου αλλά η συμπεριφορά μου. Μόλις έγινα δυναμικός στην πράξη, περιποιήθηκα τον εαυτό μου και εισέπρατταν αυτοπεποίθηση και θάρρος από εμένα, άλλαξαν και εκείνοι. Ούτε γελάκια, ούτε κοροιδίες. Ακόμα όμως και όταν γίνονται αρνητικοί προς εμένα, το μότο μου πλέον έχεις ως εξής.Αγαπάω τα πάντα επάνω μου, νιώθω όμορφα για όσα έχω την τύχη να έχω και αν σε κάποιον δεν αρέσουν ή του φαίνονται αστεία, απλά αδιαφορώ.Είμαι εγώ και με αγαπάω για αυτό που είμαι.Ζω τη ζωή μου, βγαίνω και πηγαίνω όπου θέλω, όποτε το θέλω. Δεν διστάζω να φλερτάρω, με σεβασμό, αν μου αρέσει μια γυναίκα, όσο όμορφη και αν είναι.Αν σε κάποιον φαίνομαι αστείος, άσχημος ή κάτι άλλο δεν με αφορά. Με αφορά να ζήσω και να κάνω όσα θέλω.Τώρα άρχισα να ζω!Αγάπησε τον εαυτό σου στην πράξη και όχι στις σκέψεις. Ζήσε επιτέλους όπως θες!
3