ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσωπικά σου συστήνω να πας. Το εχω κανει και η ίδια. Να ξέρεις όμως οτι για να ειναι εποικοδομητική η συζήτηση, θα πρεπει να κανεις τη δίκη σου προεργασία. Αυτο σημαίνει οτι θα πρεπει να κανεις τη δίκη σου ενδοσκόπηση, να δεις με απόλυτη ειλικρίνεια ποια ειναι τα πραγματα, που σε ενοχλούν, και στον βαθμό που ειναι δυνατό, προσπάθησε να δεις τις πιθανές αιτίες τους. Το βασικότερο ειναι, όταν πας στον/στην γιατρό να ειςαι αποφασισμένη να μιλήσεις. Σκέψου πχ οτι πας παθολόγο και πρεπει να του πεις αναλυτικά τις ενοχλήσεις που εχεις για να σου δώσει το αντίστοιχο φάρμακο. Οσο για το θεμα της εχεμύθειας, δεν εχεις να φοβάσαι τιποτα. Το να περνάμε κατα καιρούς δύσκολες στιγμές ειναι απόλυτα φυσιολογικό. Σκέψου απλά οτι αν χειριστείς την κατάσταση έξυπνα και εποικοδομητικά, αυτά που τωρα σε προβληματίζουν αυριο θα ειναι τα εφόδια σου. Στα λέει κάποια, που πριν μερικά χρονια είχε πιάσει τον απόλυτο πάτο και η αυτολυπηση ηταν το φορτε της.

αν σε πετυχει στον δρομο τυχαια θα σε δει οπως ακριβως βλεπει ενας χειρουργος εναν ασθενη του...αν αισθανεσαι οτι πρεπει να πας κ οτι αυτο θα σε βοηθησει απλως καντο

Αν φοβασαι οτι μπορει να μιλησει σε τριτους να του πεις(αν και αποκλειεται). Καθως επισης και το να μην εχετε καμια σχεση εκτος συνεδριας αν σε αγχωνει. Θα σεβαστει οτι του πεις αν ειναι επαγγελματιας.

Καλωσήρθες στη στήλη που το 90% το στέλνει στους ψυχολόγους και το άλλο 10% στην ευχή της Παναγίας. Έχεις πολλές πιθανότητες να σου απαντήσουν θετικά, λοιπόν.

Ο ψυχολόγος δεν μιλάει σε τρίτους για τους ασθενείς του. Δεν πρόκειται να σε κρίνει για ο,τι πεις, ούτε να σε καταδικάσει, απλώς σε καθοδηγεί να βρεις τι σου φταίει και γιατί. Το δύσκολο δεν είναι να μιλήσεις, αλλά να ψάξεις τον εαυτό σου και να φέρεις στην επιφάνεια πράγματα που σε πονάνε. Όταν όμως γίνει αυτό, θα νιώσεις ανάλαφρη και ανακουφισμένη.