ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θέλω να κάνω εκπτώσεις. Ξέρω σκληρή η μοναξιά ακόμα και αν είσαι νέα, έχεις περάσει στη υψηλότερη σχολή που ήταν το όνειρο σου. Μένεις επιτέλους μόνη σου , στο φοιτητικό σου. Η ανεξαρτησία που τόσο ζηταγες και απαιτούσες από τον εαυτό σου. Ίσως είναι αχαριστία. Μπορεί να είμαι αχάριστη που έχω τόσα και όμως νιώθω ότι δεν έχω τίποτα. Μου λείπει η αίσθηση του να νοιάζομαι για κάποιον παραπάνω από εμένα. Μου λείπει ο ενθουσιασμός του έρωτα. Μου λείπει ακόμα και το να ξεχνάω να φαω. Να μου κόβεται η όρεξη -σε ποια; σε μενα-. Μου λείπει το να γνωρίσω ένα λαμπρό μυαλο, μια όμορφη ψυχή . Να μιλάω για αυτόν σε όλους όχι από αλαζονεία αλλά επειδή δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου. Να είμαι περιφανή και ταυτόχρονα να νιώθω τύχη και ευγνωμοσύνη για το άτομο αυτο. Να το ανεβάζω ψυχολογικά και το ανταποδίδει με την αγάπη του. Βαρέθηκα τον άσκοπο ενθουσιασμό. Αυτό που Ε λοιπόν όχι. Προτιμώ να μείνω για πάντα μόνη μου. Να μαραζωσω από τα 18. Το προτιμώ από το να αναλωθω σε διάφορες εφαρμογές ή να ασχοληθώ με τα άτομα που βλέπουν μια φωτογραφία και στέλνουν μηνύματα χωρίς καμία ευθύνη και χωρίς προσπάθεια. Ούτε στο παρελθόν μου δε θέλω να υπεκφυγω. Θεωρώ άτιμο πράγμα να δώσω ελπίδες σε πρώην μόνο και μόνο επειδή είμαι μόνη. Ακόμη και οι πρώην μας εχουν καρδιά και δεν πρέπει να παίζουμε με αυτή. Δε ζητάω και τόσα πολλα. Θέλω να δω την αμηχανία στα μάτια σου όταν θα με πλησιάσεις. Θέλω να σε δω να κομπλαρεις. Εγώ αυτό το γλυκό άτομο ψάχνω και αν δε το βρω καλύτερα στη μοναξιά. Βαρέθηκα τους εγωιστές και τα ψώνια. Βαρέθηκα τους τύπους που λένε εύκολα λόγια που δεν εννοούν. Που δεν καταλαβαίνουν ότι όσο και να θες να τα πιστέψεις είναι αδύνατον. Που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου. Λοιπόν το κλείνω γιατί δεν έχει νόημα ,κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι αισθάνομαι και απλά συγγνώμη για το παραλήρημα ν.2