Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση αυτή που βίωσες και βιώνεις καλή μου, αλλά είναι αυτή που είναι. Χρειάζεται να την αποδεχτείς και να δεις τι μπορείς να κάνεις εσύ πλέον. Κάποτε ήσουν ανήλικη και δεν μπορούσες να κάνεις κάτι. Πλέον μπορείς! Είσαι ενήλικη, είσαι κύρια του εαυτού σου! Χρειάζεται να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις! Δεν έχεις πάρει αποδοχή, αγάπη, ασφάλεια από τους γονείς σου, για αυτό είναι τόσο σημαντικό να τα δώσεις εσύ στον εαυτό σου! Να σε βλέπεις σαν το μικρό παιδάκι που ήσουν κάποτε, και τώρα να προσπαθείς να του δείχνεις την αγάπη σου! Να του λες κάθε μέρα πόσο το αγαπάς, πόσο υπέροχο και άξιο είναι, να απομακρύνεις ανθρώπους που το κακοποιούν, να το σέβεσαι! Χρειάζεται πρώτα από όλα να τα κάνεις εσύ αυτά στον εαυτό σου, γιατί αν δεν σε αγαπήσεις εσύ πρώτα, αν δεν καλύψεις εσύ το κενό της αγάπης μέσα σου, δεν θα το κάνει καλή μου κανένας άντρας! Δεν είναι δουλειά κανενός να μας καλύπτει τα κενά μας, είναι δική μας υποχρέωση! <3
20.4.2019 | 16:18
Πως να αγαπησω τον εαυτο μου οταν η ιδια μου οικογενεια με κακοποιησε και με κακοποια?
Όταν δεν σε αγαπάει η οικογενεια σου, πως μπορεις να αγαπήσεις εσυ τον εαυτο σου?Ειδικα όταν εισαι υποχρεωμενη να μενεις μαζι τους επειδή εισαι φοιτητρια?Όταν εχεις παιδικα τραυματα γιατι σε χτυπαγαν κτλπ..σου ασκουσαν ολες τις μορφες βιας…?Τα λεφτα δεν είναι το πρωτιστο θεμα…….αλλα είναι ένα θεμα.Και πριν ένα χρονο ειχα καποια λεφτα επειδή δουλεψα αλλα ειχα και εχω τις σπουδες μου...με εκβιαζαν ψυχολογικα ότι αν μετακομισω και βρω δουλεια θα πληρωνω εγω το πανεπιστημιο...μου ελεγαν δεν θα βρεις δουλεια για να τα πετας τα λεφτα σου στο διαμερισμα….με αναγκασαν με το ζορι να μεινω….δεν μπορουσα να πληρωνω και τα δυο και πανεπιστημιο και διαμερισμα…….ετσι τα λεφτα του διαμερίσματος αντι να τα φυλαξω αγορασα όλα αυτά τα πραγματα που μου στερησαν και μου στερουν ακομα...δεν θελω να κλαιγομαι αλλα εχω αναγκη να τα πω καπου… Ουτε τα αναγκαια δεν ειχα ποτε, και τωρα τα εχω με δικα μου λεφτα, τωρα όμως είμαι ανεργη γιατι δεν αντεξα να δουλευω και να σπουδαζω μαζι και να μου ασκουν και βια αφου σκεφτομουν να παρατησω την σχολη μου...….Ακομα το σκέφτομαι...Που να στηριχτω?Ναι καλα να αγαπάμε τον εαυτο μας, ναι να ειμαστε ανεξάρτητες αλλα εχω αναγκη από αγαπη ανιδιοτελή πραγματικη…………Οσο για φιλες...με παρασυραν, υποστηριζαν την βια που δεχομουν για αυτό τις εβγαλα από την ζωη μου και χαιρομαι..μπορει να μου λειπουν αλλα τουλάχιστον δεν εχω καποιο να με παρασυρει, να κανω ένα βημα μπροστα και να με τραβάει 10 πισω.Μακαρι να ειχα μια οικογενεια να με αγαπα…….μακαρι….είναι το χειροτερο πραγμα στον κοσμο η ιδια σου η οικογενεια να σε κακοποια και να εισαι φυλακισμένος μεσα σε αυτή (Σπιτι) λογω των σπουδων…Και μετα που θα μετακομισω..ναι θα εχω την ψυχικη μου ηρεμια αλλα και παλι δεν θα εχω οικογενεια…..Σαν ορφανη νιώθω, ακριβως.
5
