ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελείωσε η φοιτητική ζωη δυστυχώς. Γύρισα πισω στην πολη μου. Ολα ειναι χαλια εδω ...δεν βρίσκω πουθενα τον εαυτό μου. Δεν εχω τίποτα που να μου αρέσει..θελω να γυρίσω πίσω, στη Θεσσαλονίκη. Εδω χάνομαι. Κάθε μερα,χανω και ενα κομμάτι του εαυτού μου. Θελω να παω πισω , στο σπιτι μου εκει που άκουγα οτι μουσική ηθελα στο τερμα και κανείς δεν με ελεγε τιποτα..Εδω με κατακρίνουν μεχρι και γι'αυτό...Το έχει νιώσει άραγε ποτε κανεις; να σε σκοτώνουν καθε μερα λιγο λιγο; ποτε σταματάει; ποτε θα τελειώσει;