ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουν με έναν άνθρωπο σχεδόν δύο χρόνια. Πριν μια βδομάδα με αφορμή ένα λυπητερο συμβάν που του συνεβει έπεσε πολύ ψυχολογικά. Γενικότερα ότι δε του πάει καλά τον παίρνει από κάτω. Εγώ προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να του στέκομαι και να ψάχνω τρόπο να τον κάνω χαρούμενο. Η διάθεση μου όμως χαλούσε με όλο αυτό.Για να μη τα πολυλογώ την προηγούμενη βδομάδα μου είπε, ότι όλο του το παρελθόν καταρρέει και δε θέλει να ζει άλλο και δεν αντέχει. Όταν το άκουσα αυτό με κατέβαλλε. Του είπα ότι δεν εκτιμάει τίποτα και ότι έχει προσηλωθει τόσο πολύ στο παρελθόν του, που δε βλέπει εμένα στο παρόν. Με έπιασαν τα κλάματα και του το έκλεισα. Από τότε δε με έχει πάρει τηλέφωνο αλλά ούτε και εγώ. Κάτι μέσα μου πάγωσε από εκείνη τη μέρα. Στις αρχές δεν ήξερα πως ένιωθα. Στη συνέχεια όμως άρχισα να στεναχωριέμαι με τα λόγια του. Δε θέλω να τα βρω μαζί του. με έχει καταβάλει αυτή η κατάσταση. Δε ξέρω τι να κάνω. Είχα την ανάγκη να εκφράσω εδώ την πίκρα μου...