ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θέμα που επικρατεί καιρό μέσα μου, καθως δεν ξέρω με ποιον να το συζητήσω και θα ήθελα κυρίως να πάρω γνώμες από αγνώστους. Λοιπόν, εσείς σε μια σχέση πως είστε; Πιστεύετε στην ελευθερία της σχέσης; Δηλαδή ας πούμε στη διασκέδαση και στις ανάγκες του καθενός μας. Εγώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την συμπεριφορά του συντρόφου μου, καθώς με απασχολεί αρκετά, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό, διότι δεν μπορώ να του στερήσω τις συνήθειες και τις επιλογές του. Γενικά είναι τύπος που δεν μπορεί να καθήσει σπίτι, βασικά στο δικό μας σπίτι με εμένα, συνήθως φεύγει τα μεσημέρια για όλοι την διάρκεια και πάει και αράζει με την παρέα του σε ένα άλλο σπίτι. Συνηθίζει να βγαίνει μαζί τους οπουδήποτε. Αυτό εντάξει δεν μπορώ να κάνω κάτι , σας είπα, είναι παρέα του και προφανώς πάω πάσο. Έλα όμως που οπότε του λέω εγώ να κάνουμε κάτι συνέχεια βαριέται, η θα φέρει και τους φίλους του μαζί, τα καλοκαίρια τα παίρναμε χωριστά, τον χειμώνα μένουνε μαζί αλλά είναι σαν να μην μένουμε, επιλέγει κιόλας να βγαίνει με μια τύπισσα που εγώ δεν την συμπαθώ καθόλου και μάλιστα εχθές πήγαν για μια μπύρα σε ένα πάρκο το βράδυ για μια μπύρα και εκείνος το πρωί δούλευε στις 7 το πρωί και όταν έχει τέτοιο ωράριο κοιμάται από τις 11. Γύρισε μια στο σπίτι και κοιμήθηκε δύο. Δεν του είπα κάτι ξανά. Εγώ αυτή τη στιγμή λείπω απ' τη πολη που μένουμε λόγο δουλειας. Αλλά εκείνος επιλέγει να αραζει και να βγαίνει με οποία και όποιον ναναι εκτός από εμένα. Πώς το βρίσκεται αυτό ; Γενικά έχω πάρα πολλά νεύρα, συνέχεια μου λεει ότι με αγαπάει και με στολίζει με διαφορά μωράκι μου και τέτοια αλλά όταν κάνει τέτοια πράγματα μου έρχεται να τα παρατήσω και να του πω κάνε ότι νομίζεις. Αλλά φοβάμαι γιατί έτσι επιλέγει να ζει, και εγώ δεν μπορώ να του στερήσω την ζωή που θέλει και επιλέγει να κάνει. Αλλά εγώ καταλήγω με νεύρα και διάφορα ψυχολογικά και σκέψεις που μου έχουν δημιουργηθεί και δεν μπορώ να ζήσω εγώ. Αυτά.