ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περπατούσα στον δρόμο και με σταμάτησε μια σχετικά ηλικιωμένη γυναίκα (γύρω στα 60 μάλλον) η οποία με παρακάλεσε να της κουβαλήσω την σακούλα της γιατί είχε σπασμένο χέρι. Εγώ δέχτηκα. Η γυναίκα αυτή κάποια στιγμή παραπονέθηκε για την ζέστη (είχε 20 κάτι βαθμούς μεσημέρι) και αμέσως μετά με ρώτησε γιατί φοράω μαύρα ρούχα. Πάνω στην στιγμή δεν μπόρεσα να της απαντήσω και απλά της επισήμανα πως και αυτή φοράει (άστοχο ξέρω :')) και η απάντησή της με στεναχώρεσε ακόμα πιο πολύ. Μου είπε πως αυτή είναι μεγάλη οπότε είναι λογικό ενώ εγώ είμαι νεαρή.Η αλήθεια είναι πως φοράω μαύρα επειδή πολύ απλά βαριέμαι να συνδυάζω χρώματα. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί αλλά με έκανε πολύ στεναχωρημένη η κουβέντα μας... δηλαδή η χαρά και η αισιοδοξία κρατάει μόνο για την παιδική ηλικία και την εφηβεία; πάω στοίχημα πως αν στη θέση μου ήταν κάποιος 40χρονος μαυροφορεμένος δεν θα του έκανε αυτήν την ερώτηση. Δεν είμαι καν τόσο χαρούμενη παρόλο το νεαρό της ηλικίας δεν μου αρέσει το σχολείο μου το σπίτι μου η πόλη μου όλοι αυτοί οι ανούσιοι άνθρωποι γενικά δεν μου αρέσει σχεδόν τίποτα. Δεν μπορώ αυτήν την καταπίεση του να πρέπει να δείχνεις αισιόδοξος επειδή είσαι μικρός. Στεναχωρέθηκα