ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχικά, θυμαμαι ξεκινησε με κρασι και τελείωσε με τσιπουρο. Εκει πανω στη ζαλη του ποτου και τη δικη μου και τη δικη του, βρηκα ευκαιρία απο την κουβέντα και τον ρώτησα ποσα πιστευει οτι μπορει ενας άνθρωπος να αντεξει στη ζωη. Εκεινος μου απαρυθμισε δεκαέξι διαφορετικούς σχεδον σκληρους λόγους οχι για το ποσα αλλα το γιατι πρεπει να αντεξει. Αλλοι λογοι ηταν πιο σκληροι και αλλοι πιο χαλαροι και ζαλισμενοι, οπως και ο ίδιος απο το αλκοολ. Ενας απο τους λόγους ηταν ο έρωτας και οσα αυτος μπορει να φερει στη ζωη ενος ανθρώπου. Ενας αλλος λογος ηταν το θεατρο που ολοι εχουμε δεχτεί και παιζουμε σε καθημερινή βαση. Πως δηλαδη, να μην αγχωνομαι που προσπαθω πολυ, γιατι και οι αλλοι ετσι νιωθουν. Ολοι πιεζονται και αθελα τους πιεζουν και τους αλλους. Τους λογους δεν τους θυμαμαι ολους να τους πω αναλυτικά παντως ολα ειχαν να κανουν με τον έρωτα. Έρωτας και παθος για τη ζωη, οξυγονο, σεξ, παρεες ακομα και οι τσακωμοι που φερνουν συμφιλίωση. Προσπάθησε θυμαμαι μετα απο ενα σημειο να κανει τον λογο του πιο αληθινα σκληρό, αλλα δεν τα καταφερε. Ειχε αφεθεί ολοκληρωτικά. Οσο και αν ηθελε αυτο το μαλακο κομματι της ψυχης του να το κανει να φανει πιο αντρικο στα ματια μου για να μην τον περασω για "ξενερωτο ρομαντικο" ,οπως ο ιδιος θα πίστευε , δεν τα καταφερε. Παρέμεινε ήρεμος και χαλαρος μεχρι το τελος... Περασε ο καιρος απο εκεινη τη φορα και ετυχε να ξανα συναντηθούμε. Είμασταν μαζι με παρεα. Οι υπολοιποι ειχαν προχωρησει μπροστα. Ηταν βραδυ και ειμασταν σε μια εξοχη, κοντα σε ενα ρυάκι με βρυση και πολλα πλατανια. Ακουγα τα βήματα μας σαν κελάηδημα πουλιων. Την ανασα του σαν σφύριγμα εναρξης αγώνα ερωτικης πάλης. Εκει, κατω απο τα αστερια- αν θυμαμαι καλα πρεπει να ηταν η εποχη που περνουσαν οι περσιδες- μου ειπε οτι στους δεκα και εξι λογους εχει προστεθεί ακομα ενας. Αυτος ο αλλος λογος ειπε πως ειμαι εγω. Εκει μου μιλησε δυνατα με παθος και ελξη σεληνιακη και σαν οι μνημες που μου εμειναν πια να εχουν σβησει... Ενα πραγμα μπορω να πω με απόλυτη σιγουρια, και οι δεκαεπτά λογοι άξιζαν και συνεχίζουν να αξιζουν. Τωρα εχω να τον δω πανω απο εξι μηνες αλλα θυμαμαι ακομα τους δεκαεπτα λογους που δεν μπορω να ανακαλεσω.