ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νύχτωσε πάλι.Η μέρα έσβησε σε ένα ήσυχο πυροτέχνημα στο βάθος του ορίζοντα και η νύχτα άπλωσε το χάδι της πάνω μου.Οι μακρινοί ήχοι της πόλης αργοπεθαίνουν καταδικασμένοι να ξαναγεννηθούν το επόμενο πρωινό ξανά και ξανά και ξανά.Κοιτώντας τι απέμεινε στα δίχτυα της ψυχής μου ένα δυστυχισμένο μούδιασμα ποτίζει το κορμί:τίποτα.Ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό,ένας καταραμένος κύκλος που με έχει φυλακίσει χωρίς να φταίω πουθενά.Κοιτάζω τ'αστέρια και νιώθω πια πως είναι ό,τι μου έχει απομείνει σ'αυτό το ατέλειωτο καρναβάλι.Το μοναδικό ειλικρινές καταφύγιο σ'αυτό το ρημάδη τόπο,κι ας μη φτάνουν οι ανάσες όλων των ανθρώπων για να τα δεις από κοντά.Οι ανάσες των ανθρώπων.Μυρίζουν υποκρισία,νοθευμένο αλκοόλ και φθηνό σεξ.Πιο βαρετές κι από τσιγάρο που ανάβεις μηχανικά τα βράδια που σέρνεις την ύπαρξή σου παραπατώντας σε καταγώγια αστικής διασκέδασης.Παγιδευμένες σε παρανοϊκή τροχιά γύρω από τον πλανήτη της ματαιότητας.Πως να ξεφύγεις από αυτό το βούρκο;Τόσα χρόνια σαν αιώνες η λάσπη τρύπωσε σε κάθε κύτταρο μου και το έκανε δικό της.Ρουφάω ζωή από αυτή και αυτή μεγαλώνει από εμένα.Πως να ξεκόψεις;Να μείνεις σακάτης,να μη μπορείς να περπατήσεις έξω από εκεί;