ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία 8 χρόνια, περίπου όσα είμαστε παντρεμένοι, είναι πάρα πολύ δύσκολα. Μεσολάβησε δικό του πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, σπάνια ασθένεια, για πολλά χρόνια, με απανωτές εγχειρήσεις όταν συνειδητοποίησαν περί τίνος πρόκειται, πολλά φάρμακα που δεν καλύπτουν τα , πολλούς γιατρούς, ταξίδι ακόμη και σε κλινική στο εξωτερικό σε εξειδικευμένο χειρούργο. Μετά από χρόνια ανεργίας λόγω κατάστασης υγείας, ακόμη και σήμερα που είναι κάπως καλύτερα, όπου κι αν πιάσει δουλειά τον απολύουν γρήγορα γιατί το πρόβλημα υγείας του είναι δύσκολο να συνδυαστεί με εργασία. Από το κράτος του αρνούνται την αναπηρία. Εγώ ευτυχώς εργάζομαι πάντα αλλά πολύ κακοπληρωμένες εργασίες.Πάντα πρώτη στις υπερωρίες, φυσικά, μπας και βγάλω κανά ευρώ παραπάνω. Τα δικά μου προβλήματα υγείας(π.χ. δόντια) όλο τα αναβάλλω να τα αντιμετωπίσω. Δεν έχουμε τα βασικά. Είναι λες και ζούμε τη δεκαετία του 60. Τα έπιπλά μας είναι όλα από τα σκουπίδια. Και αρκετά από τα ρούχα μας. Τα μικρά προβλήματα είναι που πραγματικά με τσακίζουν. Για παράδειγμα, πριν 6 χρόνια αγόρασα τελευταία φορά παπούτσια. Πάνε 3 χρόνια που έχουμε να φάμε έξω σα ζευγάρι. Ακόμη θυμάμαι εκείνη τη βραδιά, γιατί ήταν η τελευταία. Τα εσώρουχά μας είναι όλα τρύπια. Οι κάλτσες μας όλες μανταρισμένες. Δεν αντέχω άλλο. Οι κοινωνικοί λειτουργοί που συνάντησα ήταν τα ζώα μου αργά. Οι τρεις ψυχολόγοι που μου παρείχε ο δήμος δε μπορούσαν να κατλάβουν πώς γίνεται να μη μπορώ να εκοικονομήσω χρήματα να πάρω καινούρια γυαλιά παρότι έχει αλλάξει πολύ η μυωπία μου εδώ και χρόνια, στον κόσμο τους. Οι φίλοι απομακρύνθηκαν ο ένας μετά τον άλλο. Προσπαθώ να μη γκρινιάζω γιατί απωθεί τους ανθρώπους. Αλλά ζω έναν γολγοθά. Αναρωτιέμαι αν είναι κι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που τα περνάνε τόσο δύσκολα. Συγγνώμη για τη μίρλα. Απλά έκλαιγα πολύ και κάπου χρειαζόμουν να τα πω. Βοηθάει να τα γράφεις.