ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω πως δεν έχω καμιά σχέση με τους ανθρώπους πια. Απομακρύνθηκα από όλους, φίλους κολλητούς παρέες κτλ. γιατί δεν θέλω να πηγαίνω σε κλαμπ τα βαριέμαι και εξαιτίας αυτού με έλεγαν ξενέρωτο δεν χρησιμοποιώ σοσιαλ μιντια δεν μπορώ να βγαίνω και να ξεκινάν πάλι με τα ινστα τους. Έβγαλα ένα βιβλίο Μαθηματικών να διαβάσω και γελούσαν. Τους είπα ότι εφόσον βγαίνουμε και είναι στα κινητά τους και χαζογελάνε δεν υπάρχει λόγος που βγήκαμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί βγαίνουμε απλα καθόμαστε ομαδικώς γύρω από ένα τραπέζι γιατί? Άμα είναι να μην συζητήσουμε τι με φωνάζουν να βγούμε. Ήμουν μόνος χρόνια (από το λύκειο και τώρα είμαι 2ο έτος στο Μαθηματικό) και είμαι μόνος και στην στην σχολή παρόλο που έχω αρκετούς γνωστούς και αρκετές ευκαιρίες να γνωρίσω κόσμο αλλά απλά χέστηκα για όλους τι να σας πω. Δεν με νοιάζει κανείς και τίποτα πια. Αλλά συμβαίνει το εξής. Βγαίνω μόνος μου έξω τα απογεύματα μέχρι αργά το βράδυ χρησιμοποιώ αστικά και μερικές φορές αισθάνομαι πως πραγματικά έχω ανάγκη κάποιον άνθρωπο δίπλα μου. Δηλαδή βαριέμαι να κοινωνικοποιούμαι και να συναναστρέφομαι με κόσμο αλλά από την άλλη μου λείπει κάποιος που θα με αφήσει έκθαμβο