ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν τα γενεθλια μου. Μολις ειχα κερασει γλυκά στην ταξη μου τους φιλους μου. Ημουν 15 χρονων. Βγηκα απο την ταξη με το πλαστικο κουταλακι του γλυκου στο στομα. Πισω απο την πορτα με περιμεναν αυτοι. Κατεβηκα τα σκαλια και πηγα στη βρυση. Ηρθαν απο πισω μου και σταθηκαν. Ο ενας γελασε. Γυρισα και τους κοιταξα. Ο αλλος μου αγγιξε τα μαλλια. Δν ξερω γτ με μισουσαν τοσο ωστε να με βασανιζουν συνεχεια. Εφυγα γρηγορα. Με ακολούθησαν στην τουαλετα. Με αρπαξε απο το χερι και μου ξαναχαιδεψε τα μαλλια. Τον εσπρωξα. Μετα ετρεξα στον διαδρομο. Κλείστηκα σε μια αιθουσα και μπηκαν μεσα. "Κλειδωσε" ακουσα να λεει ο ενας στον αλλο. Εφυγαν τελικα χωρις να με πλησιασουν γτ φοβήθηκαν την τιμωρια. Με ντρόπιαζαν μπροστα σε ολο το σχολικο λεωφορείο. Σε μισω του φωναζα. Με απείλησε πως θα με δειρει. Εμπρος του ειπα. Καντο! Διεδωσαν ψεματα. Φημες. Μου σπαγαν τα πράγματα. Τα διελυσαν ολα. Πολλες φορές!Και μενα... Εβγαινα απο την αιθουσα και ηταν παντα εκει και περιμεναν. "Ελα εδω! Δεν θα σε πειραξω" μου φωναξε οσο απλωνε τα χερια του να με αρπάξει. " γτ τρεχεις;" " τρελη, κομπλεξικια, φυτο, γτ κοιτας κατω;" πεταξαν τα πραγματα μου στο πατωμα. " μ αρεσει οταν εισαι στα γονατα" ειπε... Μη με πλησιαζεις ούρλιαζα. Και τωρα ειμαι 17 και ολα απλα μοιαζουν σαν εφιαλτης οταν τα σκεφτομαι. Και αυτοι ειναι ακομη εδω. Μπορει να μην τολμανε πια να με πλησιασουν πολυ αλλα το βλεμμα τους με σκοτωνει. Με αναγκαζει να χαμηλωνω το δικο μου στο πατωμα. Θέλω απλα να σταματησει.