ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας .. Είμαι 21 χρονών και είμαι κορίτσι .. Συνήθιζα να κάνω ψυχοθεραπεία, αλλά ο θεραπευτής μου ποτέ δεν με διέγνωσε με οποιοδήποτε είδος ψυχικής ασθένειας (όπως κατάθλιψη ή κατι) τουλάχιστον, δεν μου είπε ποτε τίποτα ξεκαθαρο ... Ωστόσο, αισθάνομαι απαίσα καθημερινά .. Μισώ τον εαυτό μου και είμαι γεμάτη φθόνο για άλλους ανθρώπους .. δε μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος είναι καλύτερος από εμενα .. Μη με παρεξηγησετε.. δεν είμαι κακός άνθρωπος .. Ωστοσο νομίζω ότι κάτι μέσα μου με κάνει να μισώ τους παντες .. Παντα πάω πίσω στο χρόνο μέσα στο κεφάλι μου .. ταξιδευω στις μέρες που ήμουν παιδί.. που ήμουν εφηβη.. ξεγνοιαστη.. Νομίζω ότι είμαι κολλημένη σε εκείνη την εποχή και παραμεριζω το παρόν συνεχως γιατί μου λείπει ο παλιός εαυτός μου. ο χαρούμενος μου εαυτός .. όχι ο σημερινός καταθλιπτικός .. ο καλός φίλος που ήμουν .. τώρα δεν εχω φιλους.. και φοβάμαι να κάνω νέους .. πιστεύω ότι είμαι βάρος γι 'αυτούς .. ότι είμαι κακή παρέα... είμαι ένας σπουδαίος ακροατής αλλά απαισια στο να μιλαω ... Δεν ξέρω τι στο καλο είναι λάθος μαζί μου .. συχνά αισθάνομαι "μαστουρωμενη" .. σαν να μην ζω στην πραγματικότητα .. σαν να είμαι κάπου αλλού και κατά τη διάρκεια αυτού, το μου το μυαλό σταματά τελείως να λειτουργεί .. νιωθω πως αποσυνδεομαι εντελως απο την πραγματικοτητα .. έχει κανένας ιδέα τι μου συμβαίνει ; ps. παρακαλώ Όχι τρολλ, σας ευχαριστώ πολυ