ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν περίπου 3 μήνες και ενώ εγώ ήμουν σε κάπως άσχημη ψυχολογική κατάσταση( Είχα βάλει μερικά κιλά και βρισκόμουν στο γυμναστήριο πολεμώντας να τα χάσω ενώ παράλληλα προσπαθούσα να ξεπεράσω ένα παιδί που ήμουν τσιμπημένη μαζί του περίπου 5 μήνες) μου έστειλε ξαφνικά μήνυμα στο instagram ένα παιδί από την πόλη μου. Ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος μου και μάλιστα γνωστός του αδερφού μου. Δούλευε ακριβώς σε μια καφετέρια απέναντι από την πόλη που ζω και άρχισαμε να μιλάμε και προσπαθούσε να με γνωρίσει. Ίσως βιαστικά επειδή ποτέ προηγουμένως δεν είχα αγόρι, σχέση, ούτε καν φιλί δεν είχα ανταλλάξει με κάποιον και την επόμενη μέρα κιόλας του έγραψα εγώ. Εκείνη την πρώτη εβδομάδα, που είχα γυρίσει και στην πόλη μου από εκεί που σπούδαζα είχε ζητήσει να με συναντήσει το βράδυ στο αυτοκίνητο του αλλά εγώ αρνήθηκα γιατί φοβήθηκα. Συνεχίσαμε να μιλάμε και έπειτα από 1 εβδομάδα συνατηθηκαμε για 1η φορά. Το ραντεβού μας ήταν αμήχανο και αρχικά δεν μου άρεσε. Ο τύπος συζητούσε μόνο για την δουλειά του και τίποτα παραπάνω. Όμως την άλλη μέρα μιυ ξανά έγραψε και έτσι εγώ κόλλησα. Μιλούσαμε, βρεθήκαμε για ακόμη μια φορά για μόνο 1 ώρα στο αυτοκίνητο του, κάτι που με έκανε να νιωσω αμήχανα. Δηλαδή γιατί να μην βγαίναμε έξω; εε για να μην πολύ λόγω στο 3ο ραντεβού είπα σίγουρα θα θέλει να με φιλήσει. Πήγαμε λοιπόν βόλτα και μετά καθόμασταν πάλι στο αυτοκίνητο και μιλούσαμε. Είδα ότι πήγε να κάνει κίνηση και του μίλησα ανοιχτά, λέγοντας του ότι ποτέ δεν είχα σχέση. Τελικά φιληθηκαμε και μάλιστα πολύ και για εμένα ήταν αμήχανα όμως υπέροχα και αυτός έλεγε όλο κοπλιμέντα και λόγια γλυκά. Και αφότου με γύρισε σπίτι έδινε υποσχέσεις για το που θα πάμε ξανά. Επειτα... Όλα άλλαξαν. Ενώ γύρισα; στην πόλη μου για διακοπές και σχεδόν με έβλεπε καθημερινά γιατί η καφετέρια που δούλευε ήταν δίπλα στο σπίτι μου δεν μου πρότεινε ποτέ να βγούμε. Αντιθέτως ενώ μιλούσαμε μια φορά το έκανα εγώ και βγήκε με τους φίλους του. Και όταν το προτείνε για μια φορά αυτός, τελικά με έστησε πάλι για εκείνους. Στα μηνύματα φαινόταν πιο απόμακρος και η αλήθεια είναι ότι μου το είχε γράψει κάποια στιγμή. Μου είπε ότι νοιάζομαι πολύ γιαυτον και να προσέχω γιατί φοβάται μην πληγωθω στο τέλος... Εν τέλει, μετά από 1 εβδομάδα με είχε αφήσει στο κλασσικό διαβάστηκε. Δεν μου μιλούσε 5 ημέρες και αποφάσισα να τον πιάσω από κοντά και να του ζητήσω μια εξήγηση. Ότι στο κάτω κάτω αν έχει ξενερώσει να μου το πει. Όταν μιλήσαμε ήθελα θεέ μου τόσο πολύ να τον φιλήσω. Και εκείνος μου είπε απλώς ότι περνάει περίεργη φάση και γενικά ψάχνεται και με δουλειά κτλ. Αυτό δεν μου άρεσε. Αλλά παρόλα αυτά συνεχίσαμε να μιλάμε και εγώ ήλπιζα για μια βόλτα. Εκείνη την εβοδαμαδα και ενώ τον είχα δει λίγο το πρωί στην καφετέρια που δούλευε, με είχε ρωτήσει γραπτά τι κάνω και αφού του είπα μου έστειλε μήνυμα : Για να μην το κουράζουμε άλλο θα ηθελα να σταματήσουμε να μιλάμε. Έτσι απλά. Μιυ του είπε και εγώ τελείωσα. Ξέρω είχε πει ας το πάρουμε και όπου βγει αλλά προσπάθησα και δεν βγήκε. Εγώ του είπα απλώς εντάξει και ότι αυτός είχε ττο δικαίωμα αφού το ξεκίνησε όλο αυτό να το λήξει κιόλας. Μάλιστα μου είπε να μην το παίρνω προσωπικά. Από τότε προσπαθώ να τον αφήσω πίσω. Όμως είναι τόσο μα τόσο δύσκολο για εμένα! Είναι το πρώτο αγόρι που φίλησα. Για μια και μοναδική δυστυχώς φορά. Και ενώ μου έλεγε τοσα πολλά τέλικα ήταν ψέματα. Είπα δεν θα τον σκέφτομαι άλλο. Το προσπάθησα για λίγες εβδομάδες, αφότου όμως επέστρεψα σπίτι μου και τον βλέπω στην δουλειά του, δεν μπορώ. Περνάω με κοιτάει και γυρνάει το κεφάλι. Δεν είμαι ο άνθρωπος που ξαφνικά θα σταματήσει να λέει σε κάποιον ένα γεια. Τι θα πει να σταματήσουμε να μιλάμε; εγώ θα ήθελα ακόμη και να γίνω φίλη του αρκεί να γνωρίζω τι κάνει, πως είναι και αν είναι καλά. Ήθελα να τον γνωρίσω, αλλά δεν με άφησε. Και τώρα απλώς είμαστε δύο ξένοι. Που παρόλα αυτά συνεχίζει να με κάνει like στις φωτογραφίες και να βλέπει τα stories μου. Που παρόλα αυτά περνάω έξω από την καφετέρια και ενώ δεν του δίνω τη παραμικρή αξία τον νιωθω να με καρφώνει. Και απλώς σκέφτομαι.... Γιατί; γιατί να τον θέλω ακόμη; γιατί να έχω κολλήσει τόσο; ενώ εγώ έφταιξα. Δεν έπρεπε ποτέ να απαντήσω στο μυνημα του. Μπορεί να στέλνει καθημερινά σε άλλες οι όμως εγώ ένιωσα ξεχωριστή όταν εγυρε πάνω μου εκείνη τη νύχτα στο αυτοκίνητο. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω... ? Ακόμη τον κοιτάω από το μπαλκόνι και ακόμη τον θέλω τόσο. Δυστυχώς δεν ξέρω τι να κάνωΥ. Γ. ΛΥΠΆΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΤΌ ?