Η εξομολόγησή σου αγγίζει πολύ ευαίσθητα θέματα μέσα μου και οφείλω να σου πω, πως καλά έκανες κι έγραψες. Στην ηλικία σου δεν είχα παρόμοια λύση. Η τελειοθηρία των γονιών μπορεί να δημιουργήσει θέματα που ούτε τα περιμένει κανείς στη μετέπειτα πορεία του παιδιού. Μπορείς να αποκλείσεις τις φωνές τους απ' το κεφάλι σου; Να το κάνεις. Μην περιμένεις να καταλάβουν, αν καταλάβουν ποτέ θα είναι πολύ αργότερα και η ζημιά θα' χει γίνει. Επικεντρώσου στον δικό ΣΟΥ στόχο. Ύψωσε ένα τείχος προστασίας αν μπορείς από μια κριτική εντελώς αχρείαστη και υπερβολική. Μην επιτρέπεις να σε ακυρώνουν ως μαθήτρια, ως χαρακτήρα, ως παιδί. Όχι με εντάσεις, αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου στο άγχος που ήδη σου προξενούν. Απλά θωρακίσου με επιμονή κι υπομονή για τα επόμενα δύο χρόνια.Ναι, ο χαρακτήρας φυσικά είναι το νο1 αλλά μην ξεχνάς τα εφόδια που είναι απαραίτητα για τη σταδιοδρομία σου σε πρακτικό επίπεδο. Και να θυμάσαι πως ο,τι έχεις καταφέρει ως τώρα, το έκανες εσύ με τις δικές σου ικανότητες. Πίστεψε σ' αυτές, δε θα σε προδώσουν. Σου εύχομαι καλή δύναμη σε όλα.
18.6.2019 | 18:41
Βαθμοί
Ειμαι 16 χρόνων, δηλαδή θα πάω 1η λυκείου. Οι γονείς μου νομίζουν ότι ειμαι το τελειο παιδιά και έχουν πάντα μεγάλες προσδοκίες για μένα. Ομως εγώ ξέρω ότι ειδικά στα μαθήματα εχω και αδύναμα σημεία όπως η ιστορία. Στο Γυμνάσιο στις αρχές έβγαζα βαθμούς που του ικανοποιούσαν,(19), αλλα το 19 βγήκε με πολύ άγχος και πίεση ( όχι ομως πίεση που σε βοηθάει να προχωρήσεις). Έτσι στα τέλη του γυμνασίου έπεσα λιγάκι (18,4) και εκεί άρχισαν οι «απειλές» τύπου ‘θα σου πάρουμε το κινητό’, ‘δεν θα βγαίνεις’. Εγώ πίστευα ότι το 18,4 ήταν μια χαρά βαθμός ομως από ότι φάνηκε δεν ήταν αρκετά ικανοποιητικός. Στο λύκειο λοιπόν δηλαδή φέτος ήταν δύσκολα. Λόγω της μετάβασης από γυμνάσιο σε λυκείο είναι φυσιολογικό να πέσουν λιγο οι βαθμοί. Πολύ Εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι είναι τελείως φυσιολογικό ένα παιδι στις αρχές της 1η λυκείου να πέσει . Έτσι λοιπόν και εγώ στο πρώτο τετράμηνο επεσα. Είχα εξηγήσει στους γονείς μου ότι ειμαι φυσιολογικό και αυτοί απλά με αγνόησαν αλλα δεν ασχολήθηκαν. Εκείνη την στιγμη καταλαβα πως μάλλον κατάλαβαν την κατάσταση. Στο δεύτερο τετράμηνο βάζω τα δυνατά μου και ανεβάζω πολύ τον βαθμό μου. Οι γονείς μου φαίνονταν αρκετά χαρούμενη εξίσου και εγώ. Ήρθε ομως η στιγμή των εξετάσεων. Όπως ανέφερα παραπάνω, δεν ειμαι καλή στην ιστορία και δεν μπορώ να την μάθω. Τέλος πάντων, κάθισα και διάβασα αρκετά γιατί ήθελα να γράψω καλά. Σημερα βγήκαν δα αποτέλεσματα. Σε όλα τα μαθήματα τα πήγα καλά εκτός από την ιστορία. Δεν με ένοιαζε και πολύ διότι θα παω θετική κατεύθυνση αλλα από ότι φαίνεται πείραξε τους γονείς μου. Ο πατέρας μου άρχισε να μου λέει ότι δεν διαβάζω και νοιάζομαι για αλλα θέματα και η μητέρα μου λέει πως ειμαι απαράδεκτη και πως δεν διαβάζω καθόλου. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο έχουν αρχίσει να μου πέφτουν τα μαλλιά από το άγχος. Εν κατακλείδι θεωρώ πως οι βαθμοί δεν λένε τίποτα για ένα παιδι. Η προσωπικότητα που έχει διαμορφώσει είναι το μέσο που θα το βοηθήσει στην κοινωνία και όχι το αν πήρε 17 αντί για 18.
2
