Είσαι ερωτευμένη. Είναι ξεκάθαρα χειριστική και το ξέρεις. Έχει συγκεκριμένη τακτική και ναι, σε θεωρεί δεδομένη. Αναρωτήσου αν αξίζει όλο αυτό το σκαμπανέβασμα που δεν γνωρίζω κατά πόσο έχει πιθανότητες να αλλάξει. Σου εύχομαι καλή τύχη!
24.6.2019 | 15:54
Τι γίνεται τέλος πάντων??
Είναι λίγο τρελή η ιστορία και θα την πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται. Είμαι φοιτήτρια και πέρσι γνώρισα μια κοπέλα σε μια δουλειά. Τα πηγαίναμε μια χαρά, κάναμε παρέα στη δουλειά, βγαίναμε καμιά βόλτα κτλ. Μετά από μία-δύο βδομάδες γνωριμίας μου λέει σε μια συζήτηση πως σκεφτόταν μια πρώην κοπέλα της. Δεν το θεώρησα ούτε κακό ούτε σοκαριστικό ούτε τίποτα απλά την άφησα να ολοκληρώσει και την άκουσα όπως κάθε άλλη φορά που μου έλεγε κάτι. Κουβέντα στην κουβέντα, μέρα με τη μέρα μου είπε πως είχε μια σχέση και τώρα με μία κοπέλα, τα πηγαίνανε πολύ καλά, ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί της κτλ κτλ. Και πάλι την άκουγα όποτε μου έλεγε κάτι που την απασχολούσε, μου έλεγε κάποια πράγματα για την κοπέλα της κτλ. Συζητούσαμε πολύ ανοιχτά. Ώσπου έρχεται η στιγμή και χωρίζουν (δεν θα αναλύσω το πως και το γιατί διότι 15 σελίδες δεν φτάνουν). Απλά με παίρνει ένα απόγευμα τηλ. και μου λέει έρχομαι να σε βρω κάτι έγινε. Ήρθε τέλος πάντων σε κακό χάλι, προσπάθησα να την παρηγορήσω, να της πω κάτι να αισθανθεί καλύτερα. Δεν κρύβω ήδη μέσα σε δύο βδομάδες είχα αρχίσει να τη νοιάζομαι πολύ αλλά μέχρι εκεί. Για να καταλήξω κάπου έγιναν τα χίλια μύρια σε αυτόν τον χωρισμό και γω πάντα κοντά της, βράχος, Μην πάθει τίποτα, μην στεναχωριέται τόσο για ένα άτομο που την απάτησε στη ψύχρα και της έκανε για ένα μήνα μετά τη ζωή της κόλαση. Δεν ήταν η μόνη άσχημη σχέση που είχε κάνει. Σχεδόν όλες ήταν η μία χειρότερη από την άλλη αλλά αυτό είναι άλλο κομμάτι το οποίο δεν θα το αναλύσω. Να πω μόνο πως όλες οι άλλες σχέσεις της εκτός από 1 ήταν με άντρες. Η στήριξη που της πρόσφερα αναγνωρίστηκε πολύ εκ μέρους της και άρχισε να δένεται πολύ μαζί μου όπως και εγώ μαζί της. Πραγματικά ήρθε από το πουθενά. Δεν είναι ότι τη γούσταρα εξ αρχής, ότι προτιμώ κοπέλες κτλ απλά βγήκε. Και προχωρήσαμε και παρακάτω σιγά σιγά. Χωρίς σχέση όμως. Δεν ήθελε μετά από όλο αυτό. Εγώ από την άλλη δεν ήξερα τι μου συνέβαινε. Η αλήθεια είναι σχέση δεν είχα ποτέ. Είχα κάνει κάτι με δύο άντρες αλλά ποτέ δεν είχα ολοκληρώσει κι ας είμαι 22 ετών. Δεν μου έβγαζε κάποιος κάτι το ιδιαίτερο, ενώ υπήρξαν 2-3 άτομα που θα ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω μαζί τους. Μπορεί να είμαι είμαι bi αλλά δεν είναι αυτό που με απασχολεί, Αυτό που με απασχολεί εδώ και 1,5 χρόνο είναι ότι μία είμαστε τέλεια, την άλλη θα τσακωθούμε επειδή της είπα μια καλημέρα ενώ είχε νεύρα ή επειδή πήγα να της κάνω έκπληξη στη νέα της δουλειά. Πραγματικά έχουμε τσακωθεί χωρίς λόγο ένα κάρο φορές. Βέβαια όταν γίνεται κάτι έρχεται αμέσως και μου το λέει. Ακόμα και εξωτερικό που είναι τον τελευταίο μήνα για δουλειά μιλάμε κάθε μέρα και μου λέει τις ανησυχίες της,τα νέα της και οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Και χαίρομαι που μου τα λέει γιατί νιώθω ότι με θεωρεί σημαντικό άνθρωπο στη ζωή της. Και πρόκειται για μια κοπέλα που δεν δένεται εύκολα με κάποιον. Μόνο που όταν εγώ της λέω μια ανησυχία μου πιθανότατα θα μου απαντήσει με ένα like στο messenger και δεν θα ρωτήσει κάτι εκτός αν της πω πως μου την έπεσε κάποιος ή με θυμήθηκε κάποιος με τον οποίο έβγαινα κάποτε. Άμα δει ότι πάω να κάνω κάτι με άλλον γραπώνεται από πάνω μου σαν να μην υπάρχει αύριο. Αρχίζει να μου στέλνει ρομαντικά μηνύματα, μου λέει της λείπω, δεν είναι τόσο απότομη μαζί μου όπως αρκετές άλλες φορές και άλλα. Όταν βλέπει πως τελικά δεν κάνω κάτι με κάποιον, είμαστε μέσα στα μέλια για 10-15 μέρες και μετά αρχίζει πάλι η ψύχρα. Σαν να με έχει δεδομένη ή δεν ξέρω. Της λέω ξέρω γω πάμε ένα ταξίδι μαζί, μου λέει τράβα μόνη σου. Της λέω μου λείπεις μου λέει έχω τα προβλήματά μου τώρα δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό. Αν δεν σου αρέσει μπορείς να φύγεις. Αυτό το φύγε το χει ψωμοτύρι. Άμα πάω να φύγω όμως είναι ικανή να μου κάνει και πρόταση γάμου ένα πράγμα. Της λέω μην μου μιλάς έτσι από τη στιγμή που σου μιλάω τόσο όμορφα. Μου λέει σόρυ έχεις δίκιο. Μετά από λίγο ξανά τα ίδια. Όταν μου λέει πάμε κάπου λέω ναι ακόμα και αν έχω ένα κάρο υποχρεώσεις. Όταν δεν είναι καλά τσακίζομαι να πάω να τη βρω. Παιδιά σόρυ για το σεντόνι αλλά βασανίζομαι μέρες τώρα με αυτό το θέμα και ένιωσα την ανάγκη να τα πω κάπου. Πιστεύετε ότι με αγαπάει όντως (μάλλον θα με βρίσετε με αυτά που ακούσατε) ή απλά "παίζει" ή φοβάται μην χάσει τον άνθρωπο που της στέκεται πάντα και την ακούει?? Βέβαια δεν θα έχετε και άδικο αν μου πείτε είσαι τελείως ηλίθια που τα υπομένεις όλα αυτά. Το παραδέχομαι πάντως είμαι λιγάκι πιεστική όταν αγαπάω κάποιον τόσο μόνο και μόνο γιατί φοβάμαι μην πάθει κάτι. Αλλά για κάποιο λόγο την λατρεύω. Και προσπαθώ να καταλάβω γιατί εφόσόν η κατάσταση είναι τόσο χάλια ώρες ώρες...
1