ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ταύτιση. Όπως δε γίνεται όλοι να ταιριάζουν με όλους, έτσι δε γίνεται και κάποιος να μην ταιριάζει με κανένα. Αρκεί να ξέρει που και πως να ψάξει.

Ένας άνθρωπος ευαίσθητος, συναισθηματικός και τρυφερός δεν θα μπορούσε να συνυπάρξει με έναν άνθρωπο σκληρό και κυνικό. Θα υπέφερε.

Ήρθε η ώρα να σας τοχαλάσω λίγο. Μπορεί κάποιος ταυτόχρονα να είναι ευαίσθητος ΚΑΙ κυνικός. Ή να είναι τρυφερός ΚΑΙ σκληρός μαζί (άνετα φέρνω παράδειγμα αν επιμένετε). Κατηγοριοποιείτε από δω τους τρυφερους, ευαίσθητους, συναισθηματικούς κι σπό κει τους σκληρούς, κυνικούς κλπ επειδή κατηγοριοποιείτε εκ του αποτελέσματος: από τη μία μπάντα οι κοινωνικά "αποτυχημένοι" κι από την άλλη οι κοινωνικά "επιτυχημένοι". Όμως το αποτέλεσμα δεν σχετίζετε με τις αιτίες που του αποδίδεται αποπ την πλειοψηφία (τουλάχιστον εδώ μέσα). Άλλες είναι οι αιτίες...

*δεν σχετίζεται

Δεν θα διαφωνήσω ότι ένας ευαίσθητος και τρυφερός άνθρωπος μπορεί να γίνει και σκληρός. Εξαρτάται ποιον έχει απέναντί του.

'Η ακόμα και κυνικός, όταν κρίνει ότι ο άνθρωπος που έχει απέναντί του υποτιμά τη νοημοσύνη του ή κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνης του.

Ωραία, τότε επιβεβαιώνεις τον συλλογισμό μου, ότι η κατηγοριοποίηση γίνεται αυθαίρετα κι εκ του πονηρού!

Βέβαια εγώ δεν τον εστίασα τόσο (για άλλη μια φορά) στο τι κάνει ο απέναντι αλλά στο τι κάνουμε εμείς. Πχ. σε μια σχέση ανισορροπίας ισχύος (συναινετική), κάποιος μπορεί να φέρεται σκληρά και τρυφερά ταυτόχρονα κι αυτό να είναι απολύτως συμβατό ανεξαρτήτως της λήψης ερεθισμάτων από τον άλλον. Μάλλον ο πρώτος είναι που δίνει τα ερεθίσματα στον δεύτερο! Για σκεφτείτε το κι έτσι.

Μάλιστα θα το πήγαινα παραπέρα στο ότι κυριαρχεί λίγο το μοτίβο "ήμουν συναισθηματικός και τελικά πήρα τα τρία μου, ενώ αν ήμουν χοντρόπετσος..."Guess what. Μπορεί πάλι να έπαιρνε (ο εν τω παραδείγματι συμβαλλόμενος) τα...τρία του! Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, θα φερθώ έτσι και θα λάβω γιουβέτσι. Αυτό είναι που δεν γίνεται αντιληπτό καθόλου μα καθόλου. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι κατάθεση-ανάληψη στην τράπεζα. Δίνεις επειδή θέλεις να δώσεις και δεν περιμένεις αναγκαστικά αντάλλαγμα. Η εμπειρία του δοσίματος είναι που κάνει το σχετίζεσθαι όντως σχετίζεσθαι. Αλλιώς είναι εμπορική συναλλαγή. Έχω βάλει κάτι στο προφίλ μου, το ξαναβάζω εδώ. Xρήσιμο είναι. ----------------------Κάποιος ρώτησε ένα σοφό γέρο: «Μα γιατί δεν μπορώ τελικά να κρατήσω ένα φίλο κοντά μου, αφού το θέλω τόσο πολύ;» Και ο σοφός του απάντησε: «Ακριβώς επειδή το θες πάρα πολύ». Η λαχτάρα για σχέση φαρμακώνεται από τη λαχτάρα για ταύτιση, για εξάρτηση, για προβολές, για ρούφηγμα, για χρήση εντέλει. Με τέτοιες ανάγκες για στόχους, δε συνδέεσαι. Συνεργάζεσαι μόνο για να ανταλλάσσεις αρρώστιες, παθογόνους ερεθισμούς και προφάσεις. Για να αποφεύγεις την πραγματικότητά σου που τρέμεις. Τέτοιες διαθέσεις σύντομα γίνονται αντιληπτές και κάνουν τον άλλον να ασφυκτιά και να απομακρύνεται.'Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ' την ανικανότητά του να καθίσει σ' ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός."

Προς simosz 15:03- Εγώ διαπιστώνω ότι βλέπετε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν. Πολλές περιαυτολογίες χωρίς ουσία. Η ουσία μια είναι: δεν σου κάνει ο υπερβολικα ντροπαλος, δεν τον συναναστρέφεσαι (εσύ προσωπικα, και άλλοι ίσως που δεν θελουν/δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδιοσυγκρασία τους και δεν ταιριάζουν με αυτούς.) Αυτόν όμως που εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος, δεν θέλετε, για κάποιον άλλον είναι/μπορεί να γίνει μια καλή παρέα, ένας καλός φίλος, ένας ωραίος σύντροφός. Το ελκυστικό και το μη ελκυστικό επίσης, είναι και προσωπική υπόθεση. Επιπλέον, αν πρόσεξες, έγραψα ανασφαλής σε λογικά πλαίσια. Εσύ δεν έχεις ανασφάλειες; Ή ο οποιοσδήποτε; Άλλοι έχουν περισσότερες, άλλοι λιγότερες, ανάλογα με αυτά που έχουν ζήσει, τις συγκυρίες, την ιδιοσυγκρασία, και το πώς έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας τους. Τέλος, δεν θέλω να παραδεχτώ κάτι, ούτε και να ρίξω στάχτη στα μάτια, γιατί ενώ δέχομαι την άποψη σου, δεν συμφωνώ καθόλου.