ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλε είσαι σούπερ. Πολύ μου αρέσεις. Θα συμφωνήσω ότι η “θετική σκέψη” όπως νοείται σήμερα είναι η άρνηση της πραγματικότητας, η αποφυγή του τραγικού, μια ακόμα καταφυγή της ανθρωπότητας σε φαντασιώσεις που λειτουργούν όπως τα παυσίπονα , τα ηρεμιστικά, τα ναρκωτικά. Είναι η αμερικάνικη αισιοδοξία “don't worry be happy” όχι όλων των Αμερικανών βέβαια, αφού είναι ο Φώκνερ που έγραψε “Ανάμεσα στην θλίψη και το τίποτα, προτιμώ τη θλίψη” Πριν χρόνια περπατώντας στο Πήλιο, εκεί στον εγκαταλελειμένο σταθμού του οδοντωτού, ένα χέρι είχε γράψει “Ανάμεσα στη θλίψη και το τίποτα , προτιμώ το τίποτα” Τι έξυπνο κορίτσι (το φαντάζομαι κορίτσι) μου προανάγγειλε αυτό που ερχόταν, τη βασιλεία του Μηδενός, την εποχή που ο Κακός ο λύκος θα ερωτευτεί την προβατίνα (Αρκάς) την εποχή που οι ροκ σταρς θα ζήλευαν τη δόξα των ντιτζέις, των μαγείρων και των κομμωτών και άνθρωποι που δεν γνωρίζονται θα αντάλλασαν ευχές για καρκίνο.Μετά ήρθε ο Κοέλιο και ξεστόμισε τη μεγαλύτερη μαλακία του 20 αιώνα. “όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να τα καταφέρεις”Όλα αυτά ήρθαν κι έδεσαν αφού το “όλα είναι δυνατά” η αγορά το έκανε “όλα μπορούν να αγοραστούν από όλους φτάνει να έχεις να τα πληρώσεις.” Η συνέχεια γνωστή. Οι μάζες απλώς το τερμάτισαν. Όλη η Δύση σε πανστρατιά κατά και της ελαχίστης ταλαιπωρίας και της οποιαδήποτε οδύνης , σταυροφορία κατά της ασθένειας, των γηρατειών και του θανάτου, το τραπέζι μας πάγκος φαρμακείου, το μπάνιο μας βιτρίνα του Hondos center, στόματα σαν να τα έχεις ράψει με το χέρι, βυζιά που τρομάζεις να τ΄αγγίξεις.Μετά οι δάσκαλοι σταμάτησαν να διορθώνουν με κόκκινο μη δημιουργήσουν ψυχικά τραύματα.Το αποτέλεσμα γνωστό. Από τα ξένοιαστα Ελληνόπουλα στα απελπισμένα πλάσματα που θέλουν να πεθάνουν επειδή δεν έγραψαν καλά. Ποιός θα δικαστεί για αυτό το έγκλημα;(Στο αεροπλάνο για το Παρίσι, ένας μαύρος κάνει την επίδειξη με τις μάσκες οξυγόνου,αλλά επειδή πριν λίγο καιρό, αν θυμάστε, δύο τρελοί πιλότοι έριξαν σκόπιμα τα σκάφη, για να μη φοβηθούμε τα μωλάκια εμείς, το έκανε σκετσάκι διασκεδαστικό, ας πούμε καθώς φόρεσε το σωσίβιο έφτιαξε το φρύδι του μετά, ήταν και πολύ σέξυ και ξεχάσαμε ότι είμαστε σε αεροπλάνο.Βέβαια αν χρειαζόταν να ανοίξουμε σωσίβια κανείς δεν θα θυμόταν, αλλά κάναμε θετικές σκέψεις και να που δεν συνέβη τίποτα.Η συλλογική αυτή νεύρωση (εδώ που τα λέμε το μόνο συλλογικό) γεννάει κάθε μέρα καινούργια περιστατικά γελοιότητας, αλλά σπανίως γελάει κανείς με αυτά, ούτε τα αναφέρει. Τα ακούς και λες είναι δυνατόν ρε γαμώτο, μόνο σε μένα φαίνεται τρελό αυτό; Η ταμίας στο σούπερ: “Γυρνάτε λίγο την καρτούλα να δώ τον κωδικούλη;”Μου έρχεται να της πω “κορίτσι μου νομίζεις ότι είσαι σέξυ που μιλάς έτσι;” αλλά σιωπώ.Ποιός μπορεί να τα βάλει με το Μηδέν;Η παράνοια των υποκοριστικών(αποδειξούλα-λεπτάκια-ταυτοτητούλα-προζυμάκι) (ως μία ακόμα μετάλλαξη της χαζοχαρουμενίασης) εξελίχτηκε σύντομα σε υποκοριστικό εις το τετράγωνον: σουβλακάκι, τασακάκι..Κοτζάμ μαντράχαλοι βγαίνουν στη ΤV.. ρίχνουμε το λαδάκι, κόβουμε το κρεμμυδάκι, προσθέτουμε την ντοματούλα, προσθέτουμε αλατάκι, λίγο πιπεράκι.δε λέω ..θετικοί άνθρωποι, σου φτιάχνουν το κέφι. Το είδαν τ΄αγόρια, βγαίνουν ραντεβού, αρχινάνε τέτοια (μη τους πάρουν για φαλλοκράτες ή Χρυσαυγίτες) τ' ακούν τα κορίτσια τους περνάνε για φλώρους (είναι κι αυτές οι σωβρακοβερμούδες) ..καταστρόφεν. Διαβάζω εδώ μέσα πολλούς που συμβουλεύουν ανθρώπους στα πρόθυρα της αυτοκτονίας να κάνουν θετικές σκέψεις, να βγουν έξω..να κάνουν γνωριμίες..Μα ποιός σας είπε πως δεν το έχουν κάνει χίλιες φορές και δεν έγινε τίποτε; Νομίζετε πως εκ γενετής είναι έτσι; Ας μη το πάρει κανείς προσωπικά, αλλά θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα; Ναι, όλοι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα αλλά ίδιες ζωές δεν γίνεται να έχουμε. Πόσοι πολλοί ψήφισαν τον Κυμπαρόπουλο, ναι μπράβο, αλλά πόσες τον ερωτεύτηκαν ε, δεν ξέρω. Δεν ξέρω πόσες θα τον ήθελαν για πατέρα των παιδιών τους ή για γαμπρό τους! Αυτό που ξέρω καλά είναι πως η φίλη μου η Κ. αναρχική, αστικής παιδείας, όταν η κόρη της της έφερε να γνωρίσει το αγόρι της, τον τσιγγάνο, παρ΄ολίγο να πάθει εγκεφαλικό και έπεσε σε μόνιμη κατάθλιψη όταν γνώρισε και τα πεθερικά! Εγώ δεν κρίνω κανέναν, μιλάω για την αναντιστοιχία θεωρίας και πράξης. Η πραγματικότητα μπορεί να καλυτερεύσει μόνο αν την αναγνωρίσουμε. Δεν υπάρχει ανθρωπιά χωρίς την επίγνωση του θανάτου. Ξεχάσαμε πως μέσα σε τόσες γλώσσες, μόνο στη γλώσσα μας “θνητός” σημαίνει Άνθρωπος. Θνητός δεν είναι ότι πεθαίνει. Ο σκύλος, η γάτα δεν είναι, παρ' όλο που θα πεθάνουν.Θνητός είναι αυτός που θα πεθάνει και το ξέρει, ο άνθρωπος, το πιο τραγικό πλάσμα στο σύμπαν.ΥΓ. Όποιος ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί πώς, αναγορεύοντας την ευτυχία σε καθήκον, γίναμε δυστυχείς, ας διαβάσει την “Αέναη ευφορία “ του Π. Μπρυκνέρ” μπας και βρει την ξενοιασιά που είχε παιδί. Δίνω δείγμα για όσους δεν έχουν 15€.“ Ισως είναι καιρός να πούμε πως το “μυστικό” μιας καλής ζωής συνίσταται στο να αδιαφορούμε για την ευτυχία: να μην την αναζητούμε ποτέ αυτή καθεαυτή, να την αποδεχόμαστε δίχως να αναρωτιόμαστε αν την αξίζουμε ή αν συντελεί στην καλυτέρευση του ανθρώπινου είδους. Να μην την συγκρίνουμε να μη λυπόμαστε για την απώλεια της..”