ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν φοιτήτρια σε μια πόλη, εγώ κατάγομαι από νησί. Στη πόλη την οποία φοιτούσα κάθησα 7 χρόνια, λόγο του ότι γνώρισα εκεί τον έρωτα μου, έλα.ομως που δεν έβρισκα δουλειά. Την σχολή μου δεν την έβγαλα ακόμα. αποφασίσαμε με τον έρωτα μου να χωρίσουμε λόγο της συγκατοίκησης και επειδή έβλεπε εκείνος ότι μένω στάσιμη στη ζωή μου και για πολλούς άλλους λόγους. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω στη πόλη μου , να ξεκινήσω μια νέα ζωή μιας αφού έχασα ότι είχα μέσα στη καρδιά μου. Έλα όμως που και εκείνος με θέλει όπως εγώ, πονάει όπως κι εγώ και η αλήθεια είναι έχω τόσες ευκαιρίες εδώ στη πόλη μου να αρπάξω και εκεί πάνω που εμένα για χρόνια έχω απλά δεν βρίσκω δουλειά. Τώρα Σεπτεμβριο θα πάω να τον συναντήσω και να ξενοικιασουμε το σπίτι το οποίο μέναμε, εμένα τον μόνο που με νοιάζει αυτή τη στιγμή είναι να τον δω, να τον πάρω μια τεράστια αγκαλιά και να μείνω ξανά μαζί του, να βρω τη ζωή μου μαζί του, ότι έχασα κι ότι δεν έκανα να το ξανά χτίσω αλλά να είμαι μαζί του. Όμως αλλά λένε οι πράξεις, οι πράξεις δείχνουν να γυρίσω πίσω, είναι και οι γονείς μου που μου λένε συνέχεια γύρνα πίσω κτλ.... Όμως δεν είμαι χαρούμενη... Χαρούμενη θα είμαι αν θα είμαι με τον ανρθωπο μου και παράλληλα να κάνω τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω πάντα...τι σημασία έχει αν στη πόλη μου επειδή είναι η γονείς μου ότι θα έχω περισσότερες ευκαιρίες; Και εκεί δεν μπορώ; Οκ θα βάλω τα δυνατά μου να βρω μια δουλειά να συντηρούμε. Εφόσον με θέλει και εκείνος και πονάμε και οι δύο γιατί να μείνουμε χωρισμένη; Δεν μπορούμε να βρούμε μια λύση γιατί πιστεύουμε ότι δεν βγάζει πουθενά. .. αλλά εγώ βαθιά μέσα μου ξέρω ότι με αυτόν τον ανρθωπο δεν μπορώ να μη ζήσω και θα έκανα τα πάντα για εκείνον, δεν με νοιάζουν τα υλικά αγαθά... Θέλω να είμαι μαζί του και δεν μπορώ επειδή είμαστε από διαφορετικές πόλεις και δεν βγάζουμε άκρη. Τι να κάνουμε;