ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι σιχαίνομαι τη δουλειά μου.Μου προκαλεί άγχος και δυσφορία.Έβλεπα πριν πολλά χρόνια τους συναδέλφους,παντρεμένους κυρίως,να καθυστερούνε τόσο πολύ να γυρίσουνε στα σπίτια τους,που μου δημιουργούσε απορία.Εγώ απλά τελείωνα όπως όπως και έφευγα με χαρά και δίχως καθυστέρηση.Αλλά σήμερα κατάλαβα.Κατάλαβα τα πάντα σχετικά με τη στάση τους.Κάθισα και σκέφτηκα γιατί τα τελευταία χρόνια νιώθω κι εγώ έτσι.Μερικές φορές κάθομαι όλη μέρα στη δουλειά και πραγματικά όταν σχολάω νιώθω χειρότερα από όταν πηγαίνω το πρωί.Και τώρα πια ξέρω γιατί.Γιατί συγκατοικώ με γυναίκα και είμαστε σχεδόν σαν παντρεμένοι.Και για να σας πω την αλήθεια ούτε τα ξινισμένα μούτρα της θέλω να βλέπω όταν γυρνάω κουρασμένος,ούτε να πρέπει να απολογηθώ γιατί άργησα και σήμερα,ούτε να βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού,ούτε να πάω σούπερ μάρκετ,ούτε να πάω βόλτες μέσα στην κίνηση με το αυτοκίνητο,ούτε να κλείνω το air condition επειδή κρυώνει,ούτε τα ρούχα μου να γεμίζουν με τις τρίχες της γάτας,ούτε να μου βάζει χέρι αν αργώ όταν βγαίνω με φίλους,ούτε να μου τη λέει αν βλέπω ταινίες που δεν αρέσουν σε αυτή,ούτε καν το σεξ δε μου αρέσει.Δεν ξέρω αν φταίει η συγκεκριμένη γυναίκα,αλλά πραγματικά δεν το νομίζω.Δεν θέλω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου και δεν ξέρω πως και γιατί πάνε όλοι και σπάνε τα μούτρα τους στο γάμο.Τον ίδιο μου τον πατέρα άκουσα να λέει μια φορά σε ένα φίλο του στο τηλέφωνο:αν ήμουν πάλι 25 σιγά να μην παντρευόμουν.Εγώ λοιπόν γιατί;