ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον Αύγουστο παντρεύεται (με θρησκευτικό γάμο) ένα ζευγάρι φίλων και μας έχουν καλέσει εμένα και την κοπέλα μου. Δεν θέλω να πάω ούτε κατά διάνοια. Με την κοπέλα μου τσακωνομαστε γιατί εκείνη λέει ότι τα παιδιά θα θυμωσουν (είναι κοινοί μας φίλοι). Είμαι εδώ και χρόνια άθεος, έχω να πάω σε εκκλησία από παιδί και δεν σκοπεύω να δοσω το παρόν σε μια τέτοια γελοιότητα, γιατί για εμένα γελοιότητα είναι. Δεν θέλω να συμμετάσχω σε κανένα "μυστήριο" που γίνεται στο πλαίσιο αυτού του οργανισμού που λέγεται εκκλησία. Αν είναι να θυμωσουν για αυτό ας θυμωσουν. Επειδή δηλαδή θέλουν να πάρουν "την ευλογία του Θεού" - πρέπει εγώ να φάω στη μάπα το παπαδαριό να λέει αρλούμπες; Εν τω μεταξύ ο αδερφός του γαμπρού είναι gay. Μάλλον ο γαμπρός χεστηκε για το πως αντιμετωπίζει η εκκλησία ανθρώπους σαν τον αδερφό του. Ε και εγώ χεστηκα για το αν θυμώσει. Στη θέση του αδερφού του πάντως εγώ θα θυμωνα με τον γαμπρό. Καλά για τη νύφη που θα πάει να πάρει "ευλογία" (ήμαρτον μορφωμένη κοπέλα) από έναν οργανισμό που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως κατώτερες και θα ακουσει τον παπά να λέει η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα, δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Η κοπέλα μου λέει ότι έτσι δεν σέβομαι την επιλογή τους. Εδώ αυτοί εδώ σέβονται τον ίδιο τον εαυτό τους και μέλη της οικογένειας τους, εγώ πρέπει να τους σεβαστώ; Εκείνοι δεν πρέπει να δείξουν σεβασμό στα δικά μου πιστεύω που δεν μου επιτρέπουν να παρευρεθώ σε κάτι τέτοιο και άρα να μην θυμωσουν;