ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.7.2019 | 14:15

Για εσένα..

Ρε ψηλε.. επειδή δεν πρόκειται να σου τα πω ποτέ ξανά όλα αυτά, ας τα γράψω εδώ τουλάχιστον να τα διαβάσουν άλλοι.Είσαι για εμένα το άλλο μου μισό, και ναι δεν μπορώ μακριά σου, πόσο μάλλον να μη σε έχω ποια στη ζωή μου. Καταλαβαίνεις τι κάναμε; Μου λες ότι είσαι κι εσύ στην ίδια φάση, δεν μπορώ να πιστέψω πλέων τι και πως και γιατί. Εγώ ξέρω για εμένα, ότι ξυπνάω κάθε πρωί χωρίς να το θελω στον ύπνο μου και βλέπω ποτέ κοιμήθηκες απ' το μεσετζερ, σε σκέφτομαι κάθε βράδυ να με αγκαλιάζεις και σκέφτομαι τις τρελές που κάναμε μαζί και γελάω μόνη μου μέσα στο σκοτάδι του δωματίου μου. Οπότε μιλάμε η μέρα μου γίνεται καλύτερη, οπότε δεν, προσπαθώ να σε ξεχνάω και να κάνω πράγματα αλλά μάταια. Όλα μου θυμίζουν εσένα, τα πάντα. Σκέφτομαι ότι ίσως έχεις βρει κάτι άλλο στη ζωή σου, στην αρχή μου ήταν δύσκολο να το σκέφτομαι, έκλαιγα στην σκέψη. Τώρα όχι, βασικά ας μη κοροϊδεύω τον εαυτό μου, με ενοχλει αφάνταστα, γιατί αν θυμάσαι κάποτε είχαμε πει ότι δεν θέλω να σε μοιράζομαι με καμία, το ίδιο μου είχες πει και εσύ. Άλλαξαν οι καιροί τώρα, ο καθένας παίρνει σιγά σιγά το δρόμο του. Ακόμα και οι συζητήσεις μας στέρεψαν. Πόσο δύσκολο μου είναι να σε ξεπεράσω, να ξεχάσω εσένα και να πάω αλλού. Να ξεχάσω τα μεγάλα σου ζεστά χέρια, το όμορφο καιφαλι σου, το μυαλό σου, τις συζητήσεις μας, της τρελές μας, τις ζήλειες μας, τους τσακωμούς μας, τον έρωτα μας, τα γέλια μας και αυτά τα μάτια που όταν με έβλεπαν έλιωνα. Μα πιο πολύ από όλα την αγκαλιά σου, που χωνομουν κάτω απο αυτή και δεν με ένοιαζε τίποτα αα και ενα φίλη σου. Εύχομαι να είσαι καλά, να είναι η ζωή σου γεμάτη χαρά και ευτυχία, να βρεις τα νότα σου. Εύχομαι τουλάχιστον εκεί, μια μέρα του χρόνου, να σε δω και να μου δώσεις την αγκαλιά που αναμένω να πάρω από εσένα, ότι και αν κάνεις στη ζωή σου, με οποία και να είσαι, μια αγκαλιά θα ήταν γεμάτη να μου γεμίσει ξανά το κενό που έχω αυτή τη στιγμή μέσα στη καρδιά μου. Σιγά σιγά ξεκινάω και χάνω και τη μορφή σου , εχω να σε δω τρεις μήνες και μόνο απ' της φωτογραφιες μας σε βλέπω. Σε ξέχασα, γιατί ; Σαγαπαω πολύ....
7
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon