ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.7.2019 | 11:35

Δικαιώματα νοικοκυράς

Πιστεύετε ότι μια γυναίκα που είναι 24 ώρες τη μέρα με το παιδί της και την κουζίνα παρέα δικαιούται μια ωρα χαλάρωση να μεινει μόνη να κοιτάει απλά το ταβάνι? Η μήπως το να μεγαλώνεις παιδί να καθαρίζεις να σιδερωνεις και να μαγειρεύεις δεν θεωρείται εργασια?Από μιρη μου φαινόταν περίεργο που οι νοικοκυρες δεν πληρώνονταν...
14
 
 
 
 
σχόλια
Εκτός της περίπτωσης που ο σύζυγός το παίζει πασάς, υπάρχουν και τα ζευγάρια που ο άντρας λείπει όλη μέρα στη δουλειά κ γυρίζει βράδυ. Τότε το νυκοκοιριο πέφτει στη γυναίκα όπως είναι λογικό. Φυσικά και δικαιούσαι ώρες ξεκούρασης δεν τίθεται θέμα. Αυτό που κουράζει την νοικοκυρά πιστεύω ότι δεν είναι σωματικό τόσο, αλλά ψυχολογικό. Ρουτίνα και ανία. Βρες κάτι να σε ενθουσιάζει (εκτός από γκόμενο! Χαχαχα) και βρες διέξοδο. Δεν θα ήταν πάντως άσχημα να περνάμε ένα επίδομα μηνιαίως ως μαμάδες μικρών παιδιών. Γίνεται αυτο στο εξωτερικό και έχει λογική.
Ε δεν φαντάζομαι να αναρωτιέσαι στ' αλήθεια, πάσα κάνεις για να ακουστούνε απόψεις. Ή μήπως υπάρχει κάποιος εκεί κοντά που δεν σου "αναγνωρίζει" το δικαίωμα στη ξεκούραση;Λοιπόν, όταν έρχεται ένα μωρό στον κόσμο, τα πράγματα ζορίζουν. Τα τρελά ωράρια δεν τα γλιτώνει κανείς εκτός αν είναι πολύ πλούσιος ώστε να προσλάβει προσωπικό για όλο το 24ωρο ή υπάρχει εκεί στα πέριξ μια γιαγιά που δεν εργάζεται (άντε να το βρεις και αυτό σήμερα). Τα πρώτα χρονια είναι ζόρικα αλλά καμιά φορά τα κάνουμε ακόμη χειρότερα από ό,τι θα έπρεπε. Χρειάζεται να είμαστε εγωίστριες και να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, γιατί αν προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα στην εντέλεια οι άλλοι (ποιοί είναι αυτοί άραγε) τα παίρουν όλα σαν δεδομένα.Σχετικά με το οικονομικό. Πρέπει το ζευγάρι να καθίσει να δει τα έσοδά του και να υπάρχει ένα ποσό για την μαμά (συνήθως η γυναίκα είναι στο σπίτι με το παιδί) να το έχει στην διάθεσή της και να το κάνει ό,τι θέλει. Ανάλογα πάντα τις οικονομικές δυνατότητες. Και το γρηγορότερο να αρχίσει να δουλεύει ξανά, αυτό θα ήταν το ιδανικό. Όσες έχετε άντρες που κοιτάζουν προς Ανατολάς να τους βάζετε από νωρίς να κάνουν πράγματα, μην περιμένετε να έρθει ένα παιδί πρώτα και σπάτε τα νεύρα σας. Και να απαιτείται γενικότερα οποιαδήποτε υποστήριξη και αν χρειάζεστε. Μην πέφτετε στην παγίδα να θέλετε να σας λένε τέλεια νοικοκυρά και αχ πως τα κάνει τόσο καλά όλα μόνη της αυτή η γυναίκα και έχει και μωρό παιδί. Δεν το λέω τυχαία, συμβαίνει. Αυτός που τα κάνει όλα μόνος του ενώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, δεν λέγεται ικανός αλλά κορόϊδο στην γλώσσα την δική μου.
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι ζορίζουν τα πράγματα όταν έρχεται ένα μωρό. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι περίπατος, όμως οι γονείς που έχουν συνειδητοποιήσει ότι γενικά η ζωή δεν είναι περίπατος και σηκώνουν τα μανίκια να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της αντί να κάθονται στον καναπέ μια χαρά τα πάνε. Μην πανικοβάλουμε κόσμο άδικα.Το θέμα είναι σε κάθε νοικοκυριό υπάρχουν δεν υπάρχουν παιδιά να συμμετέχουν εξίσου και οι δύο, αλλιώς δε στεριώνει. Δε μπορεί να στηρίζεται σε γιαγιάδες και ούτε είναι ντε φάκτο οι γιαγάδες κατάλληλες, τουναντίον μπορεί να αποδειχτούν πολύ ακατάλληλες.Η μητέρα είναι υποχρεωμένη να καλύπτει βιολογικές ανάγκες του μωρού που δεν καλύπτονται αλλιώς. Για τα υπόλοιπα δεν έχει καμιά υποχρέωση, είναι όλα ζήτημα αλληλοσεβασμού και αλληλοϋποστήριξης των συζύγων και συνήθως μπορούν και πρέπει να λύνονται πολύ πριν μια γυναίκα γίνει μητέρα.
Εγώ το έζησα ως μεγάλο ζόρι και άλλες γυναίκες που απέκτησαν παιδί το ίδιο. Αναφέρομαι στα πρώτα χρόνια, και μιλάω για "γυναίκες" γιατί 9 στις 10 εμείς μένουμε στο σπίτι τον πρώτο καιρό μέχρι να πάμε πάλι για δουλειά. Άλλες που κάνουν δυο και τρία μένουν φυσικά πολύ περισσότερο καιρό στο σπίτι. Δεν πανικοβάλω άδικα κανέναν, λέω πως το έζησα και ήμουν ήδη "ψημένη" στην κούραση και στις δυσκολίες και ας ήμουν μόλις 22. Το έχω ξαναπεί ότι η δυσκολότερη αποστολή που σε θέλει εκεί 1000% και απαιτεί τα πάντα από σένα, είναι να μεγαλώσεις ένα παιδί σωστά. Βεβαίως είναι εμπειρία ζωής με πολύ όμορφες στιγμές αλλά είναι και εξόντωση μαζί. Τα πάντα καθορίζονται για ένα μεγάλο διάστημα από το παιδί, τους ρυθμούς και τις ανάγκες του και όχι από εμάς και τις δικές μας ανάγκες.Σχολίασα σχετικά με το περιεχόμενο της Εξομολόγησης, αν αναφερόταν σε νοικοκυριό με ζευγάρι χωρίς παιδί θα απαντούσα αναλόγως. Το "εξίσου", δεν είναι πάντα όμως εφαρμόσιμο όταν ο ένας από τους δυο για παράδειγμα εργάζεται πολύ περισσότερο. Στην περίπτωση την δική μου ο άντρας μου χτύπαγε 12ωρα και εργαζόταν συχνά ακόμη και Σαββατοκύριακα. Η ευθύνη του παιδιού και του σπιτιού έπεφτε σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μένα, μια και όπως το λες η γιαγιά που ζούσε σχετικά κοντά δεν ήταν κατάλληλη να με βοηθήσει με το παιδί. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι κατάλληλες όλες οι γιαγιάδες, προσωπικά θεωρώ τυχερό το ζευγάρι όμως που έχει βοήθεια από δικό του άνθρωπο.Όσο για αυτά που λες ότι η μητέρα είναι υποχρεωμένη να καλύπτει μόνο βιολογικές ανάγκες που δεν καλύπτονται αλλιώς, και ότι για τα υπόλοιπα δεν έχει καμιά υποχρέωση, με βρίσκεις κάθετα αντίθετη και μου ακούγονται πολύ ψυχρά. Αν ήταν έτσι βεβαίως και δεν θα ήταν πολύ ζόρικα τα πράγματα, μάλλον δεν θα ήταν καθόλου ζόρικα. Καλούμαστε όμως να καλύψουμε και όλες τις άλλες ανάγκες εκτός των βιολογικών. Και εδώ θεωρώ στις περισσότερες περιπτώσεις καταλληλότερη την μητέρα, ειδικά όσο μικρότερο είναι το παιδί. Κουβαλάμε μέσα μας το μωρό μας εννιά μήνες, είναι εξοικειωμένο με την φωνή μας και τους χτύπους της καρδιάς: μας "γνωρίζει". Όταν την έβαζα να καθίσει στο καθισματάκι που ήταν κρεμασμένο πάνω μου, ησύχαζε γιατί ακουμπούσε πάνω στο στήθος μου το κεφαλάκι της και άκουγε την καρδιά μου. Έχει κοιμηθεί άπειρες φορές έτσι, όταν το προσπαθούσε ο άντρας μου ή κάποια φίλη μου δεν λειτουργούσε: δεν αναγνώριζε τους χτύπους της καρδιάς.
φυσικά και έχει δικαιώματα, αλλά μήπως να είχαν συζητηθεί οι διαδικασίες του νοικοκυριού πρίν γίνει ο γάμος ?γιατί θα σου πεί ο άλλος κακώς βέβαια "μέ έχεις δεί ποτέ στην κουζίνα εκτός απο τις ώρες που τρώω ? τί ζητάς τώρα?"αλλά πάτε και παντρευόσαστε για να ζηλέψουν οι φίλες σας και δέν κοιτάτε να ρυθμίσετε τα βασικά όπως είναι οι δουλειές κλπ
Δεν υπάρχει τίποτα να συζητηθεί για τα αυτονόητα. Και κουβέντα να γίνει στην αρχή, υπογράφεται κανενός είδους συμβόλαιο, που ο άλλος υποχρεούται να τηρήσει;Σε σχέσεις που οδεύουν προς σοβαρή δέσμευση με ευτυχή κατάληξη, πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψιν το θέμα του κατά πόσο ο άλλος είναι τακτικός στα της καθημερινότητας του. Αυτό κορίτσια για να μη μαζεύετε τα βρακιά και τις κάλτσες από το πάτωμα.
Scroll to top icon