ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.7.2019 | 15:16

Σεισμός, είκοσι χρόνια μετά

Διάβασα ότι ο σεισμός που έγινε στην Αττική ηταν από το ίδιο ρήγμα που έγινε κι ο προ εικοσαετίας, ο σεισμός του 1999, αν θυμάστε.Εγώ στον σεισμό του 1999 έμενα πάλι στο ίδιο σπίτι, ξέρετε τι έκανα τότε πριν είκοσι χρόνια;Άκουγα σε κασέτα το νέο άλμπουμ του Ορφέα Περίδη που είχε βγει τότε το > και μόλις τελείωσε η πρώτη πλευρά της κασέτας και ήμουν έτοιμος να βγάλω την κασέτα και να τη γυρίσω στη δεύτερη πλευρά με πέτυχε ο σεισμός, με το κασετόφωνο δίπλα στο κρεβάτι μου που άκουγα μουσικούλα, το θυμάμαι χαρακτηριστικά.Τώρα είκοσι χρόνια μετά, σήμερα, ο σεισμός με πέτυχε μπροστά από τον υπολογιστή.Εσείς θυμάστε τον προ εικοσαετίας ισχυρό σεισμό και πού ήσασταν;
20
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ ήμουν στην κουζίνα και έτρωγα φακές. Μετά βγήκαμε όλοι έξω και από τις διπλανές πολυκατοικίες. Ήταν μεσημέρι βγήκε και μια γειτόνισσα με ένα σι θρου νυχτικό. Καλοκαίρι του 1999, είχα τελειώσει το Γυμνάσιο.Χθες με βρήκε ο σεισμός στη δουλειά , ήρθε η υπεύθυνη και μου είπε να βγω έξω από το κτήριο. Βγήκαμε όλοι έξω και περιμέναμε λίγο. Μετά ξαναμπήκα με και συνεχίσαμε τη δουλειά.
Ηταν μεσημέρι, δεν δούλευα, έβλεπα tv μόνη, περίμενα το ταίρι μου να γυρίσει από τη δουλειά. Είχε προηγηθεί ο σεισμός της Κων/πολης που πέφταν σπίτια σαν τραπουλοπ αρτα αν θυμάστε. Διήρκησε τόσο πολυ, δε, που,ενω είμαι ψύχραιμη, πίστεψα ότι πάει, θα καταπλακωθώ, είναι θένα χρόνου.Θυμάμαι ότι τα κινητά μπλόκαραν...Θυμάμαι και του '81! Κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο, γιατί έγινε βράδυ. Πέφταν αντικείμενα αβέρτα. Δεν πήγαμε 2 μέρες σχολείο, μάλιστα κατόπιν μετακινηθήκαμε σε άλλο κτίριο του συγκροτήματος!
Αυτόν όμως που δεν θα ξεχάσω πορέ κι ας μην τον έζησα, ήταν του Αίγιου στα early 1990s.Με το παιδάκι το Μπογδάνο που είχε καταπλακωθεί 2 μέρες αλλά σώθηκε!Είχαν βγει κάτι ανέκδοτα τότε, τα θυμάμαι σαν και τώρα.-Μπαμπά, κΤεβείτε εσρίς με τις σκάλες, εγώ θα κατέβω με τον όροφο! Ή ακόμη:-Γιατί δεν παραγγέλνει πίτσα ο Ανδρέας Μπογδάνος;- Δεν ξέρει σε ποιόν όροφο να πει!Με έναν περίεργο τρόπο ήταν η πρώτη φορά συη ζωή μου που συνειδητοποιούσα πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη γελοιότητα της ύπαρξης και την σοβαρότητα του θανάτου. Γι'Υτό και τα θυμάμαι αλλωστε ακόμη!
Ηπταν όντως καθηλωτικό, οραγματικό δράμα, επειδή όντως κινδύνευε η ζωή του και το βλέπαμε ζωντανή μετάδοση (αρχές ιδιωτικής τηλεόρασης). Δεν θυμάμαι ποτέ πριν να είχαμε βιώσει τέτοιο πράγμα: η απευθείας σύνδεση είναι άλλο αποπ το να ακούς ή να διαβάζεις την είδηση ως είδηση.
Αχ τι μου θύμισες τώρα.... Τον μπαμπά μου να κλαίει συγκινημένος με λυγμούς και να χειροκροταει μπροστά στην τηλεόραση την ώρα που έβγαζαν τον μικρό ζωντανό. Άγριο πράγμα βρε παιδιά ο σεισμός
4 ετών μπόμπιρας τότε, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι βρισκόμουν στην κουζίνα με τη μαμά (οι δυο μας στο σπίτι) και ξαφνικά άρχισε να κουνάει πολύ δυνατά προς όλες τις κατευθύνσεις. Πράγματα εκσφενδονίζονταν από τα ψηλά ράφια - ντουλάπια, μία 30 ιντσών βαριά CRT (στυλ έπιπλο) ήρθε τούμπα στο πάτωμα και γενικά το σπίτι είχε γίνει άνω κάτω. Θα μου πεις πράγμα λογικό αν αναλογιστείς ότι βρισκόμασταν στα 32 μέτρα πάνω από το έδαφος, στον 9ο όροφο πολυκατοικίας. Ευτυχώς επρόκειτο για εξαιρετικά κατασκευασμένο κτήριο και οι ζημιές πρακτικά δεν υπήρχαν σε στατικό - μηχανικό επίπεδο. 20 χρόνια μετά έτυχε ο σεισμός να με βρει εντός του προαστιακού σιδηροδρόμου όπου και δεν κατάλαβα τίποτα. Το μόνο στοιχείο που είχα ήταν ένα τηλεφώνημα που έλαβε μία νεαρή κοπέλα από την οικογένειά της λογικά σχετικά με το αν κατάλαβε τον σεισμό κι εάν ήταν καλά. Όταν μπήκα στο σπίτι (το ίδιο που αναφέρω στην αρχή) βρήκα μόνο δύο - τρία πράγματα στο πάτωμα, τίποτα σαν εκείνη τη φορά. Εύχομαι να μη βιώσουμε ξανά τέτοια καταστροφή όπως του 1999.
Κ εγώ κασέτα άκουγα. Eric Clapton, δώρο από τον εφηβικό μου έρωτα τότε. Κατέβηκα κάτω γρήγορα με την αδερφή μου και τον είδα να έρχεται με τη μηχανή του να δει αν είμαι καλά...Δεν έπρεπε να είμαστε και μαζί, very drama το situation. Χαχα Αχ βρε Ν. Τώρα μου φαίνεται τόσο υπερβολικό όλο αυτό. Πώς κάναμε ετσι;
Έπεφταν κάδρα, έσπαγαν γυαλικά, η μητέρα μου ούρλιαζε, τα αδέρφια μου κι εγώ είχαμε μαρμαρωσει κι ο γάτος μας είχε χωθεί για πρώτη φορά οικειοθελώς στο κλουβί μεταφοράς. Ο πατέρας μου που οδηγούσε εκείνη την ώρα, νόμισε ότι τον τράκαρε φορτηγό.Ελπίζω να μην υπάρχουν θύματα αυτή τη φορά.
Κι εγώ το ελπίζω, στην περιοχή μου κάποια κτίρια έπεσαν σαν χάρτινα. Μείναμε σε σκηνές για λόγους ασφαλείας. Ο μπαμπάς που θυσιάστηκε για τα παιδιά του... 2 τετράγωνα πίσω από εμάς και μετά μείνανε τα ειδικά σπιτάκια για τους σεισμοπαθείς για πόσα χρόνια...
εκείνο ήταν φρίκη ............. στο εξοχικό ειμασταν και άρχισε να ταρακουνάει και να φέρνει βόλτες ήταν πολύ δυνατό και πολύ βουητο έκανε σα να ερχόταν τυφώνας μας πήγε νααααααααααααα
φυσικά απλά τότε έκανε και ενα βουητο ενα άγριο θόρυβο επίμονο και κουνούσε πολύ ώρα . ημουν στην tv και ήταν σα να σε πήραν κι σε ταρακουνουσαν με πολύ ένταση .σφαίρα βγήκα εξω και πήγα στον κιπο μετα πολλους μετασεισμούς ειχε .ο πρώτος ρικτερ 5.9 τοτε
Scroll to top icon