Θα σου πω κάτι που εμένα με βοηθάει όταν το εξορθολογιζω. Μπορεί να μην βλέπει εσένα στο πρόσωπο σου. Τι εννοώ; ότι παίζει να σε ταυτίζει με κάτι άλλο που μισεί ή απεχθάνεται. Πχ.: αν μοιάζεις με τον πατέρα σου, εμφανισιακά ή σε χαρακτήρα, με τον οποίο δεν τα πηγαίνει καλά, αλλά αναγκάζεται για τους δικούς της λόγους να μένει μαζί του, τότε βλέπει τον πατέρα σου στο πρόσωπο σου. Πχ 2.: Αν έμεινε έγκυος κατά λάθος σε σένα και την ανάγκασαν οι γονείς της να παντρευτεί και από τότε υπομένει μία κατάσταση που την καταπιέζει γτ μπορεί να μην έζησε τη ζωή που φανταζόταν. Άρα, τα απωθημένα της την ωθούν στο να καθρεφτίζει σε σένα τη ζωή που δεν έζησε. Οι συνειρμοί μπορεί να είναι άπειροι στο μυαλό της. Αν απλά το δεις λίγο από την πλευρά της, θα σε βοηθήσει να μην κρατάς κακία οπως ίσως κάνει εκείνη σε σένα , για πράγματα που δεν ευθύνεσαι και ταυτίσεις που κάνει. Εννοείται όμως ότι τόση τοξικότητα δεν σε βοηθάει και πρέπει να αποστασιοποίηθεις όσο μεγαλώνεις γτ σου κάνει κακο.
21.7.2019 | 12:28
Η μητερα μου δεν με στηριξε ποτε
Απο μικρη που θυμαμαι τον εαυτο μου, η μαμα μου ποτε δεν ασχοληθηκε μαζι μου. Θυμαμαι στο δημοτικο εφτιαχνα παντα μονη μου το πρωινο μου και το κολατσιο για το σχολειο. Δεν ημασταν πολυ δεμενες. Ακομη και τωρα που ειμαι 20 και σπουδαζω σε αλλη πολη, οταν με περνει στο κινητο μιλαμε πολυ λιγο και με ρωταει τα τυπικα. Νιωθω ενα κενο μεσα μου διοτι μπορει να ζει , αλλα δεν ενιωσα ποτε την μητρικη αγαπη. Αντιθετα, ο πατερα μου παντα ηταν κοντα μου και με στηριζε. Αυτο που με προβληματιζει ομως ειναι οτι οταν ερχονται οι ξαδερφες μου και τις φιλοξενουμε, η μητερα μου γινεται αλλος ανθρωπος. Τις περιποιειται λες και ειναι οι κορες τις , καθεται μεχρι αργα και της ρωταει για την σχολη για την ζωη τους , αν εχουν αγορι και τετοια και βγαζουν φωτογραφιες και γενικα οταν βλεπω αυτη την στιγμη ζηλευω τοσο πολυ που θα ηθελα και εμενα να συμπεριφερεται ετσι. Δηλαδη να με ρωταει πως περναω στην σχολη, να με ρωτησει για το αγορι μου που στην πραγματικοτητα ποτε δεν ρωταει και ξινιζει καθε φορα που βγαινω μαζι του. Καθε φορα που της λεω να βγαλουμε φωτογραφια , μου λεει οχι γιατι εγω εχω στραβα δοντια και με κρινει γιαυτο, ενω μικρη της ελεγα για σιδερακια και μου ελεγε οχι λογω του κοστους ενω δεν ειχαμε οικονομικα προβληματα. Μπορει αυτα να ειναι μικρα παραδειγματα , αλλα θελω να καταλαβετε την κατασταση και οτι δεν ειναι ιδεα μου. Τωρα που φιλοξενουμε για μερικες μερες μια ξαδερφη μου η οποια ειχε και γενεθλια, της διοργανωσε ολοκληρη εκπληξη γενεθλιων, ενω εμενα ποτε δεν μου πηρε μια τουρτα! Οσο τα σκεφτομαι αυτα μου ερχονται κι αλλες αναμνησεις «παραμελησης» και λεω γιατι;Οτι και να κανω για αυτην ειναι καθος και με κρινει, καθε δωρο που της περνω ρουχα και τετοια δεν της αρεσει τιποτα και ξινιζει. Μπορει να κανω 100 καλα και 1 λαθος και αυτη να μου θυμιζει παντα το λαθος . Οσο βαρυ και να ακουγεται .... δεν νιωθω οτι εχω μητερα και αυτο με ποναει εδω και πολλα χρονια.
9
