ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ζήσε όπως νομίζεις και γράψε τους όλους στα παλαιά των υποδημάτων σου. Ελπίζω μόνο να μη σου λένε ''για τη ζωή σου'' ενώ προσπαθούν απλά να σου πούνε έμμεσα για το σύντροφό σου κάποια πράγματα και τους θυμηθείς σε ανύποπτο χρόνο.

"Δεν θέλω να παντρευτώ, δεν με ενδιαφέρει να κατωχηρωσω την σχέση μου με δυο υπογραφές."Για 15χρονη καλά τα πας, για παραπάνω... είσαι σίγουρη ότι είσαι 36; Ο γάμος δεν είναι κατοχύρωση "της σχέσης" με δυο υπογραφές. Είναι νομικό έγγραφο με το οποίο αποκτάς δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δικαίωμα να θεωρείστε νομικά οικογένεια. Δικαίωμα οι απόγονοί σας να θεωρούνται αυτόματα και των δύο. Δικαίωμα να έχουν το όνομα που θα επιλέξετε από κοινού. Δικαίωμα να κληρονομήσεις το σύζυγο. Δικαίωμα να σε κληρονομήσει αυτός. Δικαίωμα και υποχρέωση σε διατροφή σε περίπτωση που χωρίσετε. Δικαίωμα και υποχρέωση να μοιραστείτε δίκαια τα χρήματα που αποκτήσατε όσο είσαστε μαζί. Άλλοι φτύνουν αίμα για να καταφέρουν να παντρευτούν, έλα μου που θα έρθεις να απαξιώσεις από τη βολή σου το γάμο.

Αγνόησε τους άλλους όποιοι και αν είναι αυτοί, ακόμα και οι γονείς σου. Ζεις τη δική σου ζωή. Κοίτα να είσαι εσύ ευτυχισμένη. Αν εσύ είσαι εντάξει με αυτό που έχεις, εννοώ με την σχέση σου με την μορφή που αυτή έχει σήμερα, τότε δεν θα λογοδοτήσεις σε κανέναν. Μην βλέπεις τη ζωή σου μέσα από τα μάτια των άλλων. Ο περίγυρος σου, επηρεασμένος από τα στερεότυπα που απαιτούν μια 36χρονη να είναι παντρεμένη με 2-3 κουτσουβελα για να θεωρηθεί ευτυχισμένη και πλήρης, μπορεί να σε αντιμετωπίζει ως αποτυχημένη ή ακόμα και καημένη. Δεν σημαίνει ότι είσαι. Κλείσε τα αυτιά σου.

Εννοούν ότι δεν μπορείς να τεκνοποιήσεις εύκολα μετά από κάποια ηλικία (δεν θα το συνεχίσω για τους κινδυνους που συνεπαγεται μια εγκυμοσύνη σε μεγαλύτερη ηλικία, ψυχολογικες επιπτωσεις στο παιδί, κτλ), αλλά εσύ σαν όψιμη φεμινίστρια καταλαβαίνεις ο,τι θέλεις. Γνωστή μου δήλωνε πάντα ότι δεν τα πάει καλά με τα παιδιά, δε θέλει δικά της, γιατί περιορίζεται η ανεξαρτησία της, μπλα μπλα μπλα. Πριν 10 μηνες γνώρισε έναν τύπο 57 χρόνων ( αυτή 43) και της ήρθε αναλαμπή ότι προλαβαίνει ακόμη να κάνει παιδί.Επιπόλαιες αποφάσεις οδηγούν σε ανεύθυνους γονείς. Οπότε κάνε το σωστό οποίο κι αν είναι αυτό.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν άλλοι κρίνουν το επίπεδο της ευτυχίας μιας σχέσης με βάση τα δικά τους κριτήρια. Για κάποιους, αν ένα ζευγάρι δεν είναι παντρεμένο, θεωρούν ότι δεν είναι και "ολοκληρωμένη" η σχέση ή ότι ο άνδρας δεν είναι αρκετά κτητικός ή δεν αγαπά τη γυναίκα τόσο πολύ ώστε "να την κάνει δική του" με το γάμο και με το να λάβει εκείνη το επώνυμό του.Υπάρχει, επίσης, μια γενική άποψη ότι ο γάμος κατά κάποιον τρόπο βάζει τους συζύγους να λογοδοτήσουν ο ένας στον άλλον σε περίπτωση που πρέπει να χωρίσουν. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, μια μέρα ο σύζυγος απλώς να βρει μια νεότερη ερωμένη και να πετάξει στο δρόμο τη σύζυγό του (ή, αντίθετα, να εξαφανιστεί ο ίδιος εντελώς απ' το σπίτι χωρίς ούτε ένα σημείωμα), μα θα πρέπει να της εξηγηθεί και ν' αναλάβει την ευθύνη απέναντί της με ένα διαζύγιο και με οικονομικό διακανονισμό.Εδώ δεν χωρά η προσωπική μου γνώμη, οπότε θα πω μόνο ότι μακάρι να είστε ευτυχισμένη ορίζοντας εσείς το τι είναι ευτυχία στη σχέση σας από κοινού με το σύντροφό σας, χωρίς, όμως, να έχετε επηρεαστεί από τη συνήθη αποστροφή/φοβία για γάμο που πολλοί εκπρόσωποι του άρρενος φύλου επιδεικνύουν στην εποχή μας.

Αν όλα αυτά είναι καθαρά δικες σου σκέψεις οκ. Αν είναι σκέψεις του φίλου σου και συ τις έχεις ενστερνιστεί για να μη φύγει, τότε είναι αλλιώς. Τα παιδιά δεν προκύπτουν αν δεν το προσπαθήσουμε συνήθως. Οι δικοί σου στα λένε φαντάζομαι από ενδιαφέρον για σένα. Όντως στα 36 τα περιθώρια για παιδί στενεύουν και κάθε 6μηνο που περνάει το κάνει και πιο δύσκολο. Σκέψου αν σε ενδιαφέρει πραγματικά ένα παιδί. Ο γάμος διευκολύνει τα πράγματα έστω κ σε νομικό επίπεδο όταν κάνεις οικογένεια. Τι σε απωθεί τόσο στην ιδέα του γαμου;