ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Μένω στο Άμστερνταμ εδώ και 2 χρόνια και είμαι 29 χρονών. Εδώ κι εφτά μήνες είμαι σε σχέση με έναν 37χρονο Έλληνα. Τα πάμε πολύ καλά, μου φέρεται ωραία και θά 'θελα πολλά παραπάνω μαζί του. Δουλεύουμε και οι δύο σε εταιρεία customer care. Η δουλειά μ' αρέσει γιατί μ' αρέσει η επικοινωνία και να έρχομαι στη θέση του πελάτη και είναι πολύ ωραίο και το κλίμα. Η δουλειά μου δίνει ασφάλεια, σταθερότητα και κάποια προνόμια και προσπαθώ να έχω ζωή και έξω από αυτήν. Ειδικά όσο ο καιρός είναι καλός πάμε ποδηλατάδα, πικ-νικ και βρισκόμαστε σε ξένες και ομογενείς παρέες. Έχει απίστευτα πολλές επιλογές για κάθε εποχή και καιρό εδώ. Μου λείπει λίγο η ζωή στην Ελλάδα βέβαια, αλλά εγώ όταν ήρθα εδώ είπα θα ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου και θα κάνω νέα αρχή εδώ. Έλα μου όμως που ο δικός μου δεν σκέφτεται το ίδιο!Κάτι τον έχει πιάσει τελευταία και είναι πολύ αρνητικός με τα πάντα στην Ολλανδία. Μένει κι αυτός κοντά 2.5 χρόνια στο Άμστερνταμ, ήταν άνεργος για 5 χρόνια στην Ελλάδα πριν έρθει εδώ. Και ενώ στην αρχή του άρεζε και κορόιδευε την Ελλάδα στο πόσο πίσω είναι, τώρα κάτι έπαθε και θέλει να γυρίσει πίσω. Και μάλιστα όχι στην πόλη καταγωγής του (βόρεια Ελλάδα) αλλά λέει ότι θα ήθελε να κάνει μια νέα αρχή στην Κρήτη ή και σ' άλλο νησί γιατί λέει ότι δεν είναι σαν την υπόλοιπη Ελλάδα και πιστεύει το νόημα της ζωής είναι μια ήρεμη ζωή κοντά στη θάλασσα και με θερμό κλίμα και έχει βαρεθεί λέει "να τρώμε πλαστικά" φρούτα και λαχανικά εδώ και το κλίμα της Ολλανδίας. Δεν ξέρω, τον έχουν πιάσει τα υπαρξιακά του γιατί τελευταία είναι πολύ αρνητικός ακόμα και με την τωρινή του δουλειά. Λέει ότι προτιμά να δουλεύει εργάτης σε λιμάνι αρκεί να έχει απλή ζωή παρά να εργάζεται για μεγαλοεπιχειρήσεις σε χώρες που εκμεταλλεύονται τα φτωχά κράτη όπως λέει. Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες εδώ, γκρινιάζει για το κλίμα, για τους ανθρώπους που κάνουν καριέρα ή έχουν φιλοδοξίες. Μου τη λέει άσχημα όταν δέχομαι να δουλέψω υπερωρίες (πληρωμένες φυσικά) επειδή πιστεύει ότι έχω γίνει κι εγώ σαν τους δυτικούς φιλοχρήματος και ότι δεν προσφέρω τίποτα στην κοινωνία ή στον κόσμο όταν κάθομαι παραπάνω για να βελτιώσω τα νούμερα μιας εταιρείας. Πολύ απαισιόδοξο αυτό λαλά δείχνει ότι μάλλον αυτός περνά ιδεολογική κρίση ή κάτι.Δεν ανέφερα και ότι πήγαμε μαζί διακοπές φέτος αρχές Ιουνίου στην Κρήτη κι ενθουσιάστηκε γιατί είδε νυχτερινή ζωή και χαρούμενους ντόπιους κατοίκους... Και όταν του λέω εγώ ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις νέα αρχή απ' το πουθενά χωρίς βάση στην Κρήτη και να ριζώσεις εκεί κιόλας με απλή καλή ζωή όπως τη θες, με κατηγορεί ότι σκέφτομαι αρνητικά απ' την αρχή και ότι δε θα πάω μπροστά έτσι. Μου προτείνει να τον ακολουθήσω κι όπου μας βγάλει, αρκεί λέει που είμαστε μαζί και θα τα καταφέρουμε. Το βρίσκω ρομαντικό αλλά έχω αμφιβολίες.Έχω δεθεί πολύ μαζί του και δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι πολύ να κάνω τέτοιο βήμα κι ας μ' άρεσε κι εμένα το νησι. Δε θα μπορούσα να γυρίσω Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε ο δικός μου ούτε εγώ έχουμε καμιά επαγγελματική εξειδίκευση κάπου για να είμαστε περιζήτητοι ούτε και μιλάμε καμία από τις γλώσσες που έχουν πέραση στα τουριστικά μέρη για να έβλεπα προοπτικές να δουλέψουμε έστω εποχιακά σε ξενοδοχεία. Που και πάλι για εποχιακά έχουν και παραέχουν ντόπιους, εμάς περιμένουν? Κι από την άλλη τον νοιάζομαι, είμαι ερωτευμένη μαζί του και βλέπω τη ζωή μου μαζί του στο μέλλον. Πιστεύω ότι στο Άμστερνταμ μπορώ να του προσφέρω άνετη ζωή, να δουλεύουμε και οι δύο και να σχεδιάσουμε αργότερα να μείνουμε μαζί σε δικό μας διαμέρισμα. Νιώθω ότι μπορώ άνετα να φτιάξω μια βάση εδώ και γιατί όχι να κάνουμε παιδιά που θα μιλάνε και ολλανδικά και ελληνικά και δε θα τους λείπει τίποτα.Αυτός φαίνεται να το παίρνει απόφαση. Θέλει λέει τα παιδιά του να μεγαλώνουν σε ελληνικό κλίμα με φρέσκα φρούτα και λαχανικά και ν' ακούνε τη γλώσσα των προγόνων του τριγύρω και να χαίρονται τον ήλιο. Πολύ ωραία και ειδυλλιακά όλα αυτά μα η δικιά μου γνώμη είναι καλύτερα να βγαζουμε λεφτά εδώ και πάμε όσες διακοπές θέλουμε Ελλάδα.Θέλω να τον μεταπείσω να μείνει εδώ και από την άλλη δε θέλω να μείνει μόνο και μόνο για μένα. Το σχέδιο που σκέφτομαι είναι να πάει αυτός ένα διάστημα να ψάξει δουλειά και να μείνει εκεί μέχρι να έχει κάτι σταθερό και μετά να δούμε αν μπορώ να τον ακολουθήσω. Μη ρισκάρουμε και οι δύο να αφήσουμε τις δουλειές μας και τα σπίτια μας εδώ γιατί μπορεί να γίνει οτιδήποτε με τη νέα αρχή. Όταν το μοιράστηκα μαζί του αυτό το σχέδιο με κατηγόρησε ότι δεν πιστεύω αρκετά σ' αυτόν ή στη σχέση μας και ότι αν είναι να παλέψει μόνος του στην Ελλάδα όσο εγώ εδώ χαίρομαι τη ζωή μου όπως λέει, τότε καλύτερα να χωρίσουμε από πριν. Τι να κάνω? Τον νοιάζομαι πολύ και σέβομαι τα θέλω του, θα ήθελα να είμαι πιο υποστηρικτική μαζί του αλλά ο φόβος για το άγνωστο δε μ' αφήνει να είμαι θετική για μια τέτοια αλλαγή. Πολύ ωραία η Ελλάδα και τα νησιά της αλλά μου φαίνεται είναι μόνο για όσους έχουν μια βάση εκεί ή ένα δίκτυο δικών τους ανθρώπων με οικονομικές ανέσεις. Ξέρω ότι θα μου πουν οι περισσότεροι να βρω έναν Ολλανδό αλλά εγώ θέλω αυτόν. Και δεν ξέρω αν εγώ είμαι δειλή και αρνητική όπως λέει ή αν εκείνος δεν πατάει γερά στη γη και μακάρι να προσγειωθεί κάπως.