ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μου μιλάει πια, έχουμε τρεις εβδομάδες να μιλήσουμε, δεν ξέρω τι έπαθε όμως έχει εξαφανιστεί. Και εγώ τον σκέφτομαι, ναι ξέρω δεν θα "έπρεπε" να με ενδιαφέρει ένα άτομο που δεν μου δίνει πια σημασία όμως εγώ τον σκέφτομαι. Τον βλέπω πιο συχνά στα όνειρα μου, μου φαίνεται πιο όμορφος από ότι τον έβλεπα πριν σταματήσουμε. Δεν είχα τρελές προσδοκίες για το μεταξύ μας, για την ακρίβεια ήμουν η πιο συγκρατημένη, τη στιγμή που μου έλεγε εκείνος για σχέση και εγώ να το δούμε βήμα βήμα. Είμαι ιδιαίτερα συναισθηματικό άτομο δεν λειτουργώ με βάση την κοινή λογική. Δεν παραλογίζομαι απλώς δεν μπορώ να αγνοήσω την συναισθηματική μου νοημοσύνη. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφα μαζί του, με ρωτούσε αν είναι αμοιβαίο αυτό που είχαμε. Ξαφνικά έφυγε χωρίς να πει κουβέντα και να βάλουμε μια τελεία έστω. Θα ήθελα πολύ να τον ρωτήσω το γιατί αλλά θα είναι λες και παρακαλώ κάποιον να μου πει το αυτονόητο. Βλέπετε όταν το πράγμα τελειώνει με το "δεν μου κάνεις γι'αυτό και γι'αυτό" σε πληγώνει ίσως η ειλικρίνεια του άλλου αλλά είναι λυτρωτικό. Όταν το "θα μιλήσουμε" καταλήγει στο να μην μιλήσουμε ποτέ πάλι είναι κάθε άλλο παρά λυτρωτικό. Δεν είμαι κολλημένη μαζί του όμως πραγματικά μου άρεσε κι ας μην ήταν αυτό που λέμε "του γούστου μου". Εναλλακτική εγώ κλασικός γκομενάκος γόης αυτός. Μπορεί κάποια πράγματα να μην κολλούσαν αλλά η χημεία ήταν μαγική. Θα ήθελα πολύ να μιλούσαμε πάλι αλλά δεν το βλέπω. Περνάει ο καιρός και νιώθω όλο πιο "ερωτευμένη;γοητευμένη;" πείτε το όπως θέλετε. Τελείωσε άδοξα και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, μου αρέσει ακόμη. Το προηγούμενο Σάββατο είχαμε βρεθεί στο ίδιο μαγαζί για ποτό, με κοιτούσε όμως παράλληλα μιλούσε και με όλο τον γυναικείο πληθυσμό του μαγαζιού. Μερικές φορές μου χαμογελούσε από μακριά. Well θα κάνω δύο εβδομάδες να τον δω και έχω ξενερώσει ήδη. Καμιά ιδέα;