ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στη πραγματικότητα ειμαι με τον λαθος άνθρωπο. Ειμαι ένας πολυ ρομαντικός άνθρωπος, ίσως μη ρεαλιστικό στα χρόνια που ζούμε αλλά ακόμα κάπου πιστεύω ότι υπάρχει, και πολυ ευαίσθητη ταυτόχρονα, αγαπησα έναν άνθρωπο που κάθε μερα με κανει να αμφιβάλλω. Αν με αγαπάει. Μικρή σε ηλικία, αλλά αγαπησα, και αλήθεια τον αγαπησα με όλη μου τη καρδιά, που κανένας δεν θα πίστευε, είναι πάντα η πρώτη μου επιλογή και ειμαι άκρως σωστή σε ολα. Εκείνος πάντα αμφιβάλλει, ζηλεύει, δυστυχώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ενώ κυριολεκτικά έχω μάτια μόνο για αυτόν. Και οχι δεν είναι ο πιο όμορφος, η ο μοναδικός, αλλά για εμενα είναι ο ένας. Τον τελευταίο καιρό δεν με σέβεται και μου μιλάει ασχημα όταν μαλώνουμε ενώ εγώ δεν μπορώ να τον βρίσω ακόμα και σε έντονη στιγμή επειδή αυτό το άτομο το αγαπάω. Ο χρόνος πλέον που μου αφιερώνει ελάχιστος, και οι καυγάδες; Απανωτοί. Δεν ξέρω αν φταίω κάπου, ή αν πρέπει να προσγειωθω στη πραγματικότητα. Όταν είμαστε κοντά, μαζί ολα είναι πιο τελεια από ποτε, δεν έχω βρεθεί πιο ευτυχισμένη, μου φέρεται υπέροχα κτλ, και όταν δεν είμαστε είναι άλλος άνθρωπος, με πληγώνει. Όσο χαρούμενη ειμαι μαζί του τόσο χάλια ειμαι όταν μου φέρεται έτσι, σε ακραία κατάσταση, που δεν το αντέχω να γίνομαι τόσο χάλια. Και κάποιες φορές αναρωτιέμαι ποιος χαρακτήρας από τους δυο είναι. Τον αγαπάω πολυ, και φοβάμαι, γιατί δεν ξέρω ποσο ακόμα μπορώ να αντεξω και να πληγωθώ. Έχω αλλάξει σαν άνθρωπος, ήμουν πιο δραστήρια, πιο χαρούμενη, τώρα ειμαι μέσα στο αγχος, μέσα στα νεύρα και εκεί που θα ειμαι καλα κάτι θα γίνει, για κάτι θα με κατηγορήσει και θα αρχίσω να κλαιω και να πέφτω. Δεν ξέρω αν αντεχω να ειμαι αυτή η κοπέλα. Η μόνη διαφυγή μου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα ωραιο βιβλίο και μουσική που με κανει να ονειρεύομαι και να ελπίζω.