φιλαρακι δε φτες εσυ που οι γονεις σου ειναι ξινουλιδες μεταξι τους ....................... αυτοι σε κάναν δε χώθηκες εσυ στην μεση να ζεις μαζι τους με το στανιό ......................... αγαπη δε υπάρχει πια ......................όμως κρατα μια σπίθα ελπίδας κάπου μπορει να υπάρχει κατι ομορφο για σενα που ζητά κι αυτο οτι κι εσύ .......................
15.8.2019 | 22:00
Περιεργη εξομολογηση.
Δεν ξερω πως να γραψω αυτα που νιωθω, στο μυαλο μου ειναι πολυ μπερδεμενα αλλα θελω καπου να τα πω. Απο μικρος ειχα θεοποιησει μεσα μου την αγαπη. Αυτο πιθανον εγινε διοτι οι γονεις μου ηταν τυπικοι και ποτε δεν διεκρινα το παραμικρο ειδος στοργης μεταξυ τους. Δεν ειναι μαλωμενοι απλα δεν υπαρχει αγαπη μεταξυ τους. Και ενιωθα οτι η αιτια ημουν εγω οτι ειμαι εμποδιο.Οποτε στις σχεσεις μου μια ζωη εψαχνα αυτο. Δεν εβρισκα το λογο να βγεις εξω να γεμισεις εμπειριες, να παιξεις κτλ. Ολες μου οι σχεσεις εκτος απο 1 ηταν μονοπλευρες και η μια που δεν ηταν με κατεστρεψε ψυχολογικα.Μετα απο αυτο αναθεωρησα αρκετα πραγματα και θετω τα εξης ερωτηματα. Πως μπορεις να βρεις στην σημερινη εποχη εναν ανθρωπο που να μην ειναι επιφανειακος; Θα μου πειτε με το δικιο σας οτι τσουβαλιαζω αλλα στην ηλικια μου οντως ετσι ειναι τα πραγματα σε μεγαλο ποσοστο.Πως μπορεις να βρεις αγαπη που να μην ειναι μονοπλευρη; Πως μπορεις με το περασμα του χρονου να την κρατησεις ζωντανη; Γιατι οι ανθρωποι πληγωνουν αυτους που αγαπουν; Στην φαση που ειμαι βλεπω τα παντα ματαια. Δεν πιστευω, η' τουλαχιστον δεν θελω να πιστεψω πλεον στην αγαπη. Τα παντα ειναι ρευστα ακομα και να τη βρεις θα την χασεις.
2
