ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγαλώνοντας βλέπω πως οι Έλληνες γονείς στην πλειοψηφία τους συμπεριφέρονται, το λιγότερο, παράξενα.Πολλά παιδιά μεγαλώνουν μέχρι τα 25 που τελειώνουν με τις σπουδές τους, ή γενικά όσο ζούνε με τους γονείς τους, με την λογική πως "όταν βρέχει, κάνει κρύο ή ζέστη θα κάθεσαι σπίτι για να μην κρυώσεις ή ζαλιστείς", "μόλις βραδιάσει θα έρχεσαι αμέσως σπίτι", "δεν θα πατάς σε αυτές τις γειτονιές γιατί έχει ρομά και τοξικομανείς" κλπ.Τα ίδια παιδιά όταν φτάσουν σε ηλικία ικανά για δουλειά, ξαφνικά οι γονείς αλλάζουν μυαλά και τους ζητάνε να κάνουν ακριβώς όσα τους απαγόρευαν.Για παράδειγμα ένας γονιός μπορεί να έχει μεγαλώσει το παιδί του, μέχρι τα 25, με την λογική πως "όταν βρέχει, έχει κρύο ή ζεστή θα κάθεσαι σπίτι", "όταν βραδιάζει θα έρχεσαι σπίτι", αλλά όταν φτάσει η μέρα που θα χρειαστεί να δουλέψει βραδινός φύλακας μέσα σε κρύο, ζέστη και σε κακόφημες γειτονιές τότε το παιδί ξαφνικά γίνεται άντρας. Το ίδιο και αν χρειαστεί μια κοπέλα να δουλέψει καθαρίστρια και να μαζεύει ένα σωρό μικρόβια, χειρότερα από αυτά που ο γονιός φοβόταν από το κρύο και την βροχή."Δουλίτσα να υπάρχει", "το παιδί ωρίμασε πλέον", "όσο ήταν στο σπίτι μας ήταν υποχρεωμένο να κάνει ότι θέλουμε" και άλλες τέτοιες ατάκες ακούγονται από τα χείλη των γονιών πλέον.Πόσο λογικό είναι ένας γονιός που μεγαλώνει το παιδί του ως ανίκανο, κλεισμένο στο σπίτι για να μην κρυώσει ή το απαγάγουν και γενικά του στερεί την ελευθερία με κάθε αφορμή ξαφνικά να νιώθει χαρούμενος και περήφανος που το παιδί του θα δουλεύει σε μαύρες δουλειές, 10 ώρες μέρα νύχτα, σε άσχημες καιρικές συνθήκες, σε επικίνδυνες γειτονιές, σε δουλειές που τα μικρόβια κάνουν πάρτι?Πόσο λογικό είναι να θεωρείται το παιδί ανίκανο σε θέματα προσωπικής του διασκέδασης, ακόμα και σε μεγάλες ηλικίες και ικανό στο να κάνει τον σκύλο και τον δούλο στο κάθε αφεντικό που ψάχνει τέτοιες περιπτώσεις να εκμεταλλευτεί?Ουσιαστικά είναι σαν να λες σε ένα παιδί "αυτά που σε διασκεδάζουν σε καταστρέφουν και αυτά που σε καταστρέφουν και σε κρατάνε στάσιμο είναι το μέλλον και η επιτυχία της ζωής".Ούτε τα οικονομικά φταίνε ούτε οι εξωγήινοι για τα χάλια που ζούμε.Όταν υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς να τα μαθαίνουν να θέτουν ψηλούς στόχους ψηλά στη ζωή τους, χωρίς να τα αφήνουν να ζήσουν τη ζωή τους ελεύθερα και να μάθουν από τα λάθη τους, υποταγμένα μια ζωή σε κάποιον γονιό ή κάποιο αφεντικό, τότε ας μην ρίχνουμε τις ευθύνες σε άλλους.Από εμάς ξεκινάνε όλα, εμείς δημιουργούμε το μέλλον και εμείς το έχουμε κάνει όπως είναι σήμερα. Όταν μεγαλώνεις ένα παιδί ως μαλθακό, με τον φόβο μην κρυώσει ή μην στο απαγάγουν αν βγει έξω και ξαφνικά του λες "έλα μεγάλωσες, τράβα κάνε όσα σου απαγόρευα τόσα χρόνια γιατί η δουλειά είναι δουλειά" τότε τι μέλλον μπορείς να περιμένεις να έχει αυτό το παιδί? Του καταστρέφεις τα παιδικά χρόνια, του καταστρέφεις τις προοπτικές για δουλειές με προοπτική και ταυτόχρονα κορδώνεσαι στους άλλους για το πόσο καλά μεγάλωσες το παιδί σου.Με τέτοια μυαλά να αποτελούν σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας δεν μου κάνει καμία εντύπωση η κατάσταση που ζούμε σήμερα!Βγάλτε τα παιδιά σας από το βρακί σας και αφήστε τα να ζήσουν τη ζωούλα τους όπως γουστάρουν!