ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλήθεια, δεν ξερω πως στο καλο βρέθηκα να γράφω τέτοια ώρα ένα ποίημα για ‘σένα, απλά ένιωσα ότι είχα έμπνευση. Θυμήθηκα τα σταχτί σου μάτια, που τα λατρεύω και μου βγήκε αυθόρμητα αυτό το ποίημα.Απλά, σε ευχαριστώ γιατί είχα ξεχάσει πως είναι ένα δυνατό συναίσθημα. Χωρίς εσενα δεν θα θυμόμουν πως είναι να ερωτεύεσαι, να θες να δώσεις χωρίς να σε νοιάζει αν θα πάρεις.Είχα ξεχάσει πως είναι να ειμαι ο εαυτός μου μπροστά σε κόσμο, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με κρίνουν και πως είναι να ανοίγεις ένα μήνυμα στο κινητό το πρώτο δευτερόλεπτο που έρχεται.Γιατί θυμήθηκα πως είναι να μην σε νοιάζει καθολου ο εγωισμός σου γιατί τα θέλω σου είναι πιο ξεκαθαρα και δυνατά από ποτέ.Επειδή είχα ξεχάσει ότι όταν ημουν μικρή πίστευα στον έρωτα και μεγαλώνοντας είχα αλλάξει γνώμη για αυτόν.Σε ευχαριστώ γιατί μου θύμησες πως είναι να αγνοείς το φόβο μην πληγωθεις διότι μαζί σου απολαμβάνω το κάθε δευτερόλεπτο.Γιατί δε θυμόμουν πως είναι να έχεις μάτια μονο για τον «καλο σου» και να δυσκολεύεσαι να του εξηγήσεις με λόγια το πως νιώθεις όπως σίγουρα δυσκολεύομαι να σου διαβάσω αυτό το ποίημα, αυτη τη στιγμή διότι για εμενα είσαι κάτι πολύ ξεχωριστό από οτιδήποτε άλλο.Κάτι υπέροχο που κάνει μια αναίσθητη σαν εμενα να νιώθει τόσα πολλα και να γράφει και ποίημα για αυτά. Να ξέρεις αυτό είναι ένα κατόρθωμα που μέχρι τώρα μονο εσυ έχεις καταφέρει. Τέλος, σε ευχαριστώ γιατί είχα ξεχάσει αυτή την εκδοχή του εαυτού μου και μου είχε λείψει παρά πολύ❤️