ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκαμε 2ο ραντεβού. Πολύ καλό παιδί, μορφωμένος, μιλάει όμορφα, δεν προχωρήσαμε σε κάτι το πάμε πρώτα για μια γνωριμία. Την πρώτη φορά μου έλεγε τύπου :-τι κακακανεις -ναι ναι ναι σσσσυμφωνωΣυνέχεια. Φυσικά δεν με πείραξε καθόλου, ακόμα κι να είχε κάποιο θέμα στην ομιλία του αυτό δεν έχει σημασία, αν και δεν αναφέρθηκε τίποτα. και τώρα, στο 2ο ραντεβου, παω στο μέρος που είχαμε κανονίσει με χαιρεταει πάλι κάπως έτσι, πάλι το προσπερνώ αλλά όπως πάμε να φύγουμε και να πάμε στο προορισμό μας αυτος δεν περπαταγε γυρισα να του πω τι γινεται θα παμε; δεν προλαβα ,πέφτει κάτω. Μαζεύετε κόσμος, τον καθίσανε κάπου, τυγχάνει κάποιος να έχει ένα πραγματάκι που το βάζεις στο δάκτυλο που μετράει οξυγόνο και κτυπους, του είπαν ότι έχει ταχυκαρδία και λίγο πιο κάτω από όσο πρέπει οξυγόνο. Αισθάνομαι πολύ άσχημα. Φοβάμαι ότι φταίω εγώ γιατί μου είπε δεν είχε ξαναλυποθυμησει ποτέ. Δεν ξέρω όμως σε τι μπορεί να φταίω εγώ. Επίσης αισθάνομαι άσχημα, γιατί νιώθω ότι δεν τον βοήθησα όσο έπρεπε. Φοβάμαι για το 3ο, αν και θα γίνει, γιατί τον κατασυμπαθω. Δεν ξέρω όμως σε τι φταίω. Αφήστε που ένοιωσα άσχημα ότι οι γύρω μας μας κοίταγαν, ειδικά εμένα, με βλέμμα εσύ φταις. εκείνος μου είπε ότι ήταν η ζεζεστη..μακάρι να μην είχε συμβεί