ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θελω να μοιραζομαι τα ρουχα μου.Μεγαλωσα με αλλα 2 αδερφια στο ιδιο δωματιο σε πολυ μικρο σπιτι.Παντα υπηρχε αυτη η ιδεα οτι πρεπει να τα μοιραζομαστε ολα και ολα ανηκουν σε ολους.Αυτο βεβαια σημαινει οτι στο μυαλο μου δεν υπηρχε η ιδεα οτι δεν ειναι σωστο να ψαχνεις τα πραγματα του αλλου,να κοιτας το κινητο του,να παιρνεις χωρις να ρωτας,να μπουκαρεις χωρις να ρωτας κα.Εμεις τα καναμε ολα λες και μας ανηκαν ολα με αποτελεσμα τωρα πια ολες αυτες τις τακτικες να πρεπει να τις ξεμαθω φυσικα.Δεν ειχα ποτε θεμα να μοιραζομαι τα πραγματα μου και ας μην μου τα γυρνουσαν πισω και το φαι μοοιραζομουν και τα μαθηματα τα εδινα σε ολη την ταξη να τα αντιγραψει.Απλα με τα ρουχα ενοχλουμαι,δεν ξερω νιωθω λες και αν τα φορεσει αλλος θα μολυνθουν.Πως να το πω,ειναι το δικο μου προσωπικο στυλ,αυτα τα ρουχα τα διαλεξα με τοση προσοχη.Με ενοχλει οταν μου λενε Α τι ωραιο,καινουργιο?Θα μου το δανεισεις? ή οταν το βαρεθεις δωστο σε μενα.Δεν θελω να βλεπω τα ρουχα μου πανω σε αλλους.Ειναι και η μητερα μου που φοραμε περιπου ιδιο νουμερο παπουτσι και οταν δεν τα θελω αλλο τα παπουτσια τα αφηνω στο σπιτι και μου λεει μα γιατι τα πηρες τοσο μικρα εμενα δεν μου κανουν.Δηλαδη με κατι τετοια εκνευριζομαι.